Βάιος Φασούλας

Πέρασε ένας χρόνος από κείνη την ημέρα που χαράκωσε ανεπανόρθωτα την ανθρωπότητα, και ακόμα και σήμερα είναι δύσκολο να εκφράσει κανείς τα αισθήματά του στις οικογένειες των αδικοχαμένων αμερικανών συνανθρώπων μας, όπως δύσκολο είναι να μαλακώσει και ο πόνος που θολώνει το νου της ανθρωπότητας. Ως Έλληνες της Διασποράς το πρώτο που κάναμε ήταν να στείλουμε τη βαθιά λύπη και συμπαράστασή μας στις οικογένειες των θυμάτων δίνοντάς τους δύναμη και κουράγιο.

Το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» που μεταφράζεται σε βία ή εκδίκηση δεν είναι το καλλίτερο για την εποχή μας. Όμως, για τις δεκάδες χιλιάδες συνανθρώπους μας ποιος θα πληρώσει γι αυτούς και με ποιον τρόπο; Τι συμβαίνει τελικά στην εποχή του σήμερα, την… εκσυγχρονισμένη από κάθε άποψη για το καλό τάχα της ανθρωπότητας; Πώς και ποιος τροφοδοτεί την τρομοκρατία, που κοντεύει να γίνει το «αντίπαλο δέος» αντιπαραθέτοντας τις δικές της ταχτικές;

Πέρυσι τέτοιον καιρό είχαμε στη διεθνή επικαιρότητα τον πολυχρησιμοποιημένο από την παρέα των Αμερικάνων, Μπιν Λάντεν και την καταστροφή τού Αφγανιστάν. Δυο χρόνια νωρίτερα είχαμε την καταστροφή των Βαλκανίων και επίσης τον εκτοπισμό τού χρησιμοποιημένου «δικτάτορα» Μιλόσεβιτς. Λίγο πιο πίσω την… σοσιαλιστική έκδοση του Αμπτουλάχ Οτσαλάν στο σοβινιστικό καθεστώς της Τουρκίας. Τώρα βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας επίθεσης (ευχόμαστε να μη συμβεί) στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσεϊν (άλλη χρησιμοποιημένη εμπορική φιγούρα αυτή) ενώ η Μέση Ανατολή φλέγεται και η γενοκτονία του Εβραϊκού κράτους σε βάρος των Παλαιστινίων συνεχίζεται.

Στην Ευρώπη, στη Γερμανία, και πάντα στα πλαίσια της διεθνούς τρομοκρατίας (παραδόξως εμείς ως απλοί πολίτες, παρά την πλατιά διάδοση της τρομοκρατίας, δε νιώσαμε καν αυτή την ύπαρξη αλλά ούτε και κανέναν φόβο!!!…από άλλα πράγματα φοβόμαστε) ο προεκλογικός πυρετός έχει ανέβει και η τρομοκρατία μαζί με ή μη την επίθεση στο Ιράκ παίζεται σαν τα πιο ακριβά χαρτιά από τους άσους χαρτοπαίχτες, σοσιαλδημοκράτες και χριστιανοδημοκρατικούς. Παράλληλα ο δορυφόρος-Αγγλία προετοιμάζεται να επιτεθεί ενώ ο απόηχος της αποτυχημένης σύσκεψης στο Γιοχάνεσμπουργκ, παρόλο που οι επιδρομές του Πλανήτη ενάντια στον άνθρωπο συνεχίζονται σφοδρά, δεν συγκίνησε κανέναν.

Δικτάτορας ο ένας τρομοκράτης ο άλλος, κομουνιστής ο ένας εγκληματίας ο άλλος, αποτελούσαν τη δίνη για άνθρωπο και Πλανήτη. Μια δίνη, που μετεξελίχτηκε σε Βορά στων ονάγρων χείλη και σε χέρια ξερά, σε κάποια γήινα όντα, που όμως δεν είναι. Κι ενώ ο Πλανήτης οργιάζει, ένας ακόμα Πόλεμος κανείς δεν ξέρει τι αποτελέσματα θα φέρει.

Πολλά τα ερωτήματα και πολλά αναπάντητα. Πιότερες οι «ανθρώπινες» αξιώσεις άγνωστης προέλευσης. Ο άνθρωπος έχει απολέσει την ταυτότητά του. Ο «ήρεμος» αντιπροσωπεύει τη σφύρα, ο «άγριος» τον άκμονα ή αντίστροφα και το μέταλλο (ο άνθρωπος) διαιωνίζεται στο εκκρεμές, που οι δυνάμεις του «καλού «και του «κακού» σχηματίζουν, συγκροτούν κι εξολοθρεύουν.

Η καταστροφή, στις 11.09.2001 στην Αμερική, αδιανόητων μεγεθών σε ψυχές και σε ύλη, στιγμάτισε το ξεκίνημα του 21^ου αιώνα. Ο κόσμος περνά πλέον στη δίνη απρόβλεπτων πραγμάτων, ενώ ο Πλανήτης διανύει την πορεία του μέσα από καπνούς, άλλοτε ερειπίων, άλλοτε Πολέμων, πότε καμένων ζώων και πότε ραδιενεργών ουσιών ηπειρωτικών εκτάσεων. Το βάρβαρο και βίαιο αντικατέστησε την ειρήνη με μίσος, έγκλημα και τιμωρία και για τη δημιουργία του την ευθύνη την έχει εξ ολοκλήρου ο σημερινός πολιτισμός, ο οποίος τα ενδιαφέροντά του τα έχει επικεντρώσει στην ύλη.

Η συνύπαρξη των λαών αποτελεί καθήκον του καθένα μας. Και ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή αποτελεί απαραβίαστο αγαθό. Από κει και μετά η βία, όπως κι αν αυτή εκδηλώνεται, είναι καθαρό έγκλημα. Το «κρασί της δόξας», είτε της επουράνιας είτε της επίγειας, είναι κρασί που ταράζει τα συθέμελα της όμορφης Γης μας.

Σίγουρα περνούμε σε μια Παγκόσμια «θερμή κρίση» που δεν έρχεται από μόνη της και καλό θα είναι οι κάθε κατεργάρηδες να βγάζουν τα μάτια μόνοι τους και να λύνουν τις διαφορές τους, χωρίς να θυσιάζονται ανθρώπινες υπάρξεις. Ο θάνατος, σε βάρος αθώων πολιτών, κακήν κακώς ήρθε. Η τιμωρία των ενόχων επιβάλλεται. Λέμε, ενόχων και όχι λαών.

Αν και πέρασε ένας χρόνος από την επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν αναλαμβάνει και πάλι την ευθύνη για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, αυτό δεν απαλλάσσει τους «κυνηγούς» από το έγκλημα στον Αφγανό λαό, τον ενδεχόμενο «Πόλεμο» στο Ιράκ, την αδιαφορία στον Πλανήτη και άλλα πολλά αναχρονιστικά σύνδρομα. Όμως απ’ όσο φαίνεται τα «όντα», όπως προαναφέραμε, δεν καταλαβαίνουν ότι η «εκδίκηση» δεν είναι η καλλίτερη λύση. Οι προπαγανδιστικές γελοίες «εξορμήσεις» στο Δυτικόκοσμο τμήμα του Πλανήτη, δε φέρνουν τα αθώα θύματα πίσω, αλλά προσθέτουν ακόμα περισσότερα και μεγαλώνουν το ανθρώπινο μίσος. Οι πραγματικές προθέσεις των «μεγάλων» μιασμάτων και οι προσπάθειές τους να μεταβάλουν την ανθρώπινη νοημοσύνη σε… αντιτρομοκρατική δίνη, υποχρεώνουν τους Πολίτες του Κόσμου σε εγρήγορση. Όπως έχουμε πει ο Πλανήτης μας πλέον δεν επιτρέπει άλλα εγκληματικά πειράματα και ο Πόλεμος στο Ιράκ πρέπει με κάθε τρόπο να αποφευχθεί.

Ένα χρόνο μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, ο κόσμος μας άλλαξε. Χάρη της 11.09.2001 τα ανθρώπινα δικαιώματα σιγά, σιγά μαντρώνονται και οι αξίες όλων των λαών στρωματοποιούνται. Για λαούς που ξεκληρίστηκαν και ξεκληρίζονται κανένας λόγος. Η τρομοκρατία και ο Πόλεμος κυριαρχούν και η αισχρή προπαγάνδα πρυτανεύει. Ένας χρόνος που χώρισε τον κόσμο στα δυο: Σε γιαχβέδες και μουσουλμάνους. Από κει και μετά στον απόηχο της βιβλικής καταστροφής, η ύπαρξη και της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού ευχόμαστε να παίξει το ρόλο της. Τώρα, όσο ποτέ, η ψυχραιμία και η λογική πρέπει να πρυτανεύσει. Οι Πολίτες όλου του Κόσμου έχουν δικαίωμα και στο πένθος και στην ειρήνη. Το μίσος και η εκδίκηση δεν οδηγούν πουθενά...

(Ο Πλανήτης μας δεν επιτρέπει άλλα εγκληματικά πειράματα).