ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ 



Ενώ οι άφρονες “διεθνιστές” τραβούν στα άκρα τις διεθνείς εξελίξεις για να επιβάλλουν οικονομική, πολιτική, στρατιωτική και πολιτιστική κυριαρχία στον κόσμο, οι μελλοντολόγοι του συστήματος κάνουν δυσοίωνες προβλέψεις για την προσεχή 10ετία(ως το 2011) ήτοι :

1/ Παγκοσμιοποίηση της Τρομοκρατίας, 

2/ Πιθανή Δευτέρα Ενεργειακή Κρίση, 

3/ Σχηματοποίηση του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού 
4/ Πολυπολιτισμική Διάλυση κ. α. 

Και όμως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώσει λύση στο θέμα της παγκόσμιας συνεργασίας και της διακυβέρνησης των κοινωνιών που είναι σήμερα επίκαιρη και διαχρονική. Είναι ο αιωνόβιος θεσμός της Αμφικτυωνίας. 
Ο θεσμός αυτός προηγείται χρονολογικά της ιδρύσεως των πόλεων και ξεκίνησε σαν λατρευτικός αλλά μετεξελίχθηκε συν τω χρόνω σε πολιτικό τοιούτο.[ Η κυριότερη Αμφικτυωνία ήτο των Δελφών , 
Θερμοπυλών, Τεμπών κ. α 

Οι αμφικτύωνες που συνέρεαν σ’ αυτές έπαιρναν σοβαρές πολιτικές αποφάσεις για τον πόλεμο, την ειρήνη και για τις σχέσεις των πόλεων τους , ρυθμίζοντες τις διαφορές με ειρηνικά μέσα.] Η Αμφικτυωνία δεν ήτο καπελωμένη από κάποια υπερδύναμη- όπως συμβαίνει σήμερον- διότι τότε πίστευαν στην ισονομία, ισοτιμία, ισοπολιτεία και δικαιοσύνη. Μόνον στους τελευταίους χρόνους πριν από την άλωση στους Ρωμαίους παρήκμασε ο θεσμός και αντικαταστάθηκε από τον θεσμό της «συμπολιτείας» ,με τελευταία την Αχαική.

Ο ξεπεσμός του θεσμού του ΟΗΕ , ο οποίος έχει καταντήσει θεραπενίδα των ΗΠΑ, μπορεί να αναζωογονηθεί μόνον με τον μετασχηματισμό του πάνω στις διαχρονικές αξίες των Αμφικτυωνιών. 
Όπως γράφει και ο Ελληνομαθής κ. Αριστείδης Αλεξόπουλος στη «ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ»
«Οι Έλληνες δεν μας προμήθευσαν μόνο τα εργαλεία που απαιτούνται για να βελτιώσουμε τον υλικό μας κόσμο αλλά και τον κριτικό νου, τη σοφία και την φρόνηση να ελέγχουμε και να συγκρατούμε τις τρομακτικές δυνάμεις που αποδεσμεύει η τεχνολογική πρόοδος και τα επακόλουθα που την συνοδεύουν..»

Από την ικανότητα μας να γεφυρώσουμε το χάσμα μεταξύ της υλικοτεχνικής προόδου αφ’ ενός και του ελλείμματος σωφροσύνης , δικαιοσύνης και ανθρωπισμού αφ’ ετέρου, που απειλούν με διάλυση ή ακόμη και καταστροφή της Γης , θα εξαρτηθεί η επιβίωση της ανθρωπότητος και του πολιτισμού .
Πρέπει λοιπόν από την Ανάγκη να περάσουμε στην Αυτάρκεια, από το Σκοταδισμό στην Γνώση, από την Ολιγαρχία στην Δημοκρατία, από τους « χαρισματικούς» ηγέτες στους άριστους θεσμούς, από την σημερινή ανισορροπία στον αρμονικό πολιτισμό της σύνθεσης των αντιθέτων και τέλος από την «αυτοκρατορία των ΗΠΑ» στην Αμφικτυωνία των λαών,. Με μοναδικό κριτήριο, όπως είπε ο Πρωταγόρας :«Πάντων χρημάτων κέντρον άνθρωπος εστί» Και όχι το χρήμα!

Κ. Χ. Κωνσταντινίδης

Υποστράτηγος ε. α

2001-12-09