ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  ΚΑΙ   ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ  ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

          Ο Πυθαγόρας με μαθηματικούς τύπους απέδειξε ότι από την Ισότητα οδηγούμεθα στην απόκλιση και  μόνον δια της συγκλήσεως τείνουμε προς την Ισότητα. Ο ι  Ελληνες πίστευαν ότι μόνον δια της συγκλήσεως-και όχι δια της ισότητος ή της κοινοκτημοσύνης- θα φθάσουμε στην ευμάρεια. Δια της Ισότητος οδηγούμεθα στην ανισότητα (Γαλλική Επανάσταση), ενώ δια της κοινοκτημοσύνης  σε κραυγαλέα ανισότητα και δουλεία (Σοβιετική Ενωση).  Επομένως συνθήματα ως Ισότητα, Αδελφότητα, Κοινοκτημοσύνη, Σοσιαλισμός, Κομμουνισμός, Νεοφιλελευθερισμός κ. α είναι ουτοπιστικά και κενά περιεχομένου.

         Το γνώρισμα μιας δημοκρατικής *Πολιτείας είναι η Ισονομία (=ίσοι έναντι του Νόμου και ίσες ευκαιρίες), Ισηγορία (=ίσα δικαιώματα εκφράσεως), και Ισοπολιτεία (=ίσα πολιτικά δικαιώματα) Είναι βαθιά στη σκέψη των Ελλήνων ότι το πολιτικό προηγείται από το οικονομικό. Επομένως η Οικονομία προσδιορίζεται από το πολίτευμα. Διότι άλλη οικονομία έχουμε στη Δημοκρατία, άλλη στη Βασιλεία και άλλη στην Τυραννία.

Η οικονομία των Ελληνικών πόλεων, λόγω του δημοκρατικού τους πολιτεύματος, ήτο οργανωμένη επί τη βάσει της Ευμάρειας του συνόλου σχεδόν των πολιτών.  Η πόλη λειτουργούσε σαν μια μεγάλη και ενιαία οικογένεια, όσον αφορούσε στους πολίτες. Είναι γνωστόν ότι το πολίτευμα στην Αθήνα εφήρμοζε  θεσμούς αδιανόητους ακόμη και για τα πλέον προοδευτικά Συντάγματα του σύγχρονου κόσμου. Το «κοινωνικό εισόδημα»  το χειριζόταν η Εκκλησία του Δήμου προς όφελος όλων των πολιτών. Τα έσοδα-έξοδα της πόλεως τα επωμίζονταν οι   πλούσιοι πολίτες, στους οποίους απαγορευόταν  η επίδειξη του πλούτου τους. Οι μη πλούσιοι-που αποτελούσαν τα 2/3 των Αθηναίων-ήσαν αφορολόγητοι. Η φορολογία στην Αθήνα ήτο άμεση και έμμεση. Είκοσι κληρωτοί άρχοντες, ήτοι 10 αγορανόμοι και 10 αστυνόμοι, επέβλεπαν ετησίως την τήρηση των θεσμών, λογοδοτώντας στο τέλος της θητείας τους. Επομένως, ο δημοκρατικός παρεμβατισμός υπέρ του συνόλου ήτο θεμιτός στην αρχαία Αθήνα. Η Αυτάρκεια σε αγαθά υλοποιείτο με την απαγόρευση εξαγωγής των βασικών αγαθών για τις ανάγκες των πολιτών ( όσπρια, δημητριακά, σύκα, έλαιον, οίνος) και ορισμένα είδη του δευτερογενούς τομέα.

Στον τριτογενή τομέα, τις υπηρεσίες πρόσφεραν 20.000 πολίτες που εκλέγονταν με κλήρωση, ασκώντας κάποιο αξίωμα επί πληρωμή. Όμως δεν είχαν μονιμότητα, αλλά εναλλάσσονταν κάθε χρόνο. Κανείς πολίτης δεν ήτο τότε μόνιμος, αλλά όλοι κληρωτοί. Αυτά ίσχυαν στην άμεση Δημοκρατία.

Σήμερον στην  Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία, ή στην Σοσιαλιστική Τυραννία, αντί της συγκλίσεως έχουμε κραυγαλέες αποκλίσεις στα εισοδήματα και με την εισβολή του Νεοφιλελευθερισμού  ξεπεράσαμε την κοινωνία των 2/3 που ζουν στη φτώχεια παγκοσμίως .

Κ. Χ. Κωνσταντινίδης

Υποστράτηγος ε. α

 09-05-02

 

* « ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ»,του Κ. Χ. Κωνσταντινίδη, Ν. Θέσις, Αθήνα (μόλις κυκλοφόρησε)

 

  http://amphiktyon.topgreek.com/

  http://www.achilleous.com/amphiktyon/