Λοιπόν, τι λέτε; Να ξεκινήσουμε από το μηδέν; Δηλαδή, από τις βάσεις των τοπικών κοινωνιών και να θυμίσουμε τι γράφαμε στις, 05 του Μάρτη του 2002; «Στις ανώμαλες και ατέρμονες εκφάνσεις του 21^ου αιώνα με τα χαρακτηριστικά της αναλγησίας και του βερμπαλισμού, της δήωσης και του εκφαυλισμού, με επονείδιστους τρόπους και μεθόδους, οι κεντρικές εξουσίες έχουν μεταφέρει τα έδρανά τους στις τοπικές εξουσίες…»(Κεντρική και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος). Μεταξύ κορυφής και βάσης, Κράτους και τοπικών εξουσιών, έχει δημιουργηθεί ένα αδιαπέραστο χάος. Κι αυτό το χάος σε μεγάλο βαθμό το βιώνουν οι δημότες των τοπικών κοινωνιών, μεγάλων και μικρών, «αριστερών» και «δεξιών», βολεμένων και αβόλευτων. Τα τοπικά προβλήματα όχι μόνο παραμένουν άλυτα, αλλά με την εφαρμογή των «Καποδιστριακών» (πασοκικών δήμων και κοινοτήτων)ιδιαίτερα στην επαρχία επιδεινώνονται συνεχώς. Έτσι Ελλάδα πλέον κατέστη η Αθήνα κι άλλωστε φαίνεται από τη νέα «εκσυγχρονιστική» διαμόρφωση, δομή και προοπτική, που οι «σοσιαλιστές» αρχιτέκτονες του Πασόκ φιλοτέχνησαν. Και παρόλη τη «διάπλαση» για την ανάσα του πολίτη, ο πολίτης και ασφυκτιά από κάθε άποψη και τα λουριά του σφίγγει.

Ας μείνουμε όμως στην εγκαταλειμμένη επαρχία, που εκτός από την ερήμωση και τη μετατροπή της σε πολιτικό εκκολαπτήριο, έχουμε και τις υπαρκτές και εν ενεργεία «κότες» με τα «αβγά» που κλωσάνε, και κάποια στιγμή σκάνε, κι αμέσως κοιτάζουν το Θεό που ’ναι ψηλά ευχαριστώντας τον. Βέβαια εδώ δεν πρόκειται για Θεό, αβγά και κότες, αλλά για τον εξανδραποδισμό ή αν δεν αρέσει ή δεν ακούγεται καλά, κομματοποίηση των τοπικών αρχών, που μοναδικός τους στόχος και πολιτική είναι το πώς θα δυναμώνουν τα εν δυνάμει κόμματά τους προκειμένου να επιβιώνουν και να διατηρούν την εξουσία τους έπ’ άπειρον. Για το κατάντημα αυτό βεβαίως ευθύνη έχουν και οι ευκολόπιστοι δημότες, που ξεχνούν, συγχωρούν και συμβιβάζονται.

Όσο κι αν οι αντιπαραθέσεις(παλιότερα) μεταξύ ιδεολογικών κομμάτων (δεξιών, αριστερών κεντρώων), έχουν εξαφανιστεί ή συρρικνωθεί και αυτοσκοπός τους είναι η κατάκτηση της εξουσίας, σε ό,τι αφορά τις τοπικές εξουσίες, Δήμους και Νομαρχίες, είναι αδιανόητο να δεχτούμε κάτι τέτοιο και κατά συνέπεια καθίσταται ανθρωπίνως απαράδεκτο. Οι προοδευτικές δυνάμεις δεν έπαψαν να υφίστανται. Κι αυτές οι δυνάμεις, αδύναμες αλλά άσπιλες που διεκδικούν Νομαρχίες και Δήμους, αποτελούν και το μεγάλο πονοκέφαλο του κυβερνώντος κόμματος και όχι μόνο. Στα ίδια μέτρα κύματος κινείται και το κόμμα της Ν. Δ. προβάλλοντας χρηστούς και επώνυμους σαν τοπικούς άρχοντες θέτοντας πάνω απ’ όλα το κομματικό της συμφέρων. Εξάλλου οι κινήσεις, τοποθετήσεις προσώπων και λοιπόν μεθοδεύσεων το δείχνουν.

Βέβαια θα ήταν λάθος να μην πούμε ότι και οι κορυφές, δυστυχώς, της Αριστεράς δεν είναι ανεξαρτητοποιημένες από το σύνδρομο των δικών τους κομματικών συμφερόντων. Στην προσπάθειά τους για τη δική τους (επιτρέψτε μας) κομματική επιβίωση, συνεργάζονται με τους επίγειους σατανάδες και παράλληλα αφορίζουν κάθε προοδευτική δύναμη-κίνηση, είτε συλλογική, είτε μεμονωμένη. 

Παρακολουθώντας τον από καιρό διεξάγοντα προεκλογικό αγώνα στον εν λόγω στίβο, απ’ όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, σε ό,τι αφορά την ανάδειξη δημάρχων και νομαρχών, τα κριτήριά τους είναι «αυστηρά» και αμετακίνητα, εάν ο υποψήφιος δεν προέρχεται ή δεν ανήκει στο χώρο της καταδικάζεται!! Τότε πέφτει ο κομματικός (ιδεολογικός!!) αφορισμός-διάσπαση των τοπικών δυνάμεων, εξυπηρετώντας έτσι την πολιτική των μεγάλων κομμάτων. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: Σε ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια οι άρχοντες μοιράζονται ανάμεσα στο Πασόκ και στη Ν. Δ. την τοπική εξουσία και εκείνοι, οι αριστερές κορυφές, να ασκούν «κριτική» ρίχνοντας την ευθύνη ο ένας στον άλλον. Τραγελαφικά πράγματα, δηλαδή, που οι πάντες διασκεδάζουν και αηδιάζουν και επαναλαμβάνονται συνεχώς.  

Και μια και κάναμε λόγο για την Αριστερά, της οποίας το Πασόκ, ένεκα ασυμμόρφωτου πολιτικού του στραπάτσου και ολισθήματος την έχει βάλει στο μάτι του και γι’ αυτό έχει επιστρατεύσει τους «σοσιαλιστικούς» της δαίμονες να την ξαναλεηλατήσουν, κι εκείνη, ως φτηνή ερωμένη, γλιστρά στο κρεβάτι του. Ως κόμμα εξουσίας, το Πασόκ, έχει ψαρέψει πολλά θύματα. Από τη μια ναι, μεν τους έχει αποκαταστήσει-βολέψει, αλλά από την άλλη μεριά έχει σακατέψει όχι μόνο την Τ. Α. και Ν. Α., αλλά γενικότερα ολόκληρη τη Χώρα.

Η πολιτική μιας Χώρας ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία. Και η τοπική εξουσία έδωσε μέχρι τώρα πολλές εξετάσεις. Αποτέλεσμα: οδυνηρή αποτυχία. Η επαρχία ζει στη δική της μοναξιά και στο δικό της χάος. Αίτια: το πολιτικό «μαγάρισμα» των πολιτών-δημοτών απ’ όλα τα κόμματα. «Δεν αφήνουν τον πολίτη να κρίνει και να επιλέξει τους εκλεκτούς του. Η παρότρυνση είναι δεδομένη. Και οι πολίτες, οποιουδήποτε Δήμου αποτελούν τεράστια δύναμη. Και από πλευράς δημοκρατίας και από πλευράς αριθμού. Και οι πολίτες, τόσο μιας πρωτεύουσας όσο και ολοκλήρου του  νομού, είναι φορολογούμενοι και από την κεντρική εξουσία-κράτος και από την Τ. Α. Απολαμβάνει και προφυλάσσεται, ο πολίτης σε ό,τι του ανήκει; Και αν ναι, πότε, πού και πώς; Ένα φυσικό χτύπημα τον καταστρέφει. Επίσης, ποια κριτήρια διαθέτει ως προς την επιλογή της εκλογής του; Του οχαδερφισμού; Του γνωστού του «φίλου» βουλευτή, που τον παροτρύνει να ψηφίσει κομματικό πρόσωπο; Της προεκλογικής μεγαλοστομίας των κάθε φορά ενδιαφερόμενων που τάζουν και επανδρώνουν τις Ν. Α και Τ. Α. με δικούς τους ανθρώπους; (από το Κεντρική και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος)

Επίσης στο ίδιο άρθρο γράφαμε: «Στις πολιτείες του σήμερα το κακό και το καρκίνωμα «γεννιέται» στις τοπικές εξουσίες. Απ’ αυτές πριμοδοτούνται οι κεντρικές εξουσίες την οποία, πριμοδότηση, εκμεταλλεύονται και χρησιμοποιούν για άλλους σκοπούς. Φανταστείτε τους Δήμους της Ελληνικής επικράτειας υγιείς και Αυτόνομους: Η κεντρική εξουσία θα είχε «πεθάνει» ή τουλάχιστον θα αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες στην παραγωγή πολιτικών εκτρωμάτων…»

            Κι ενώ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ανίκανες να βελτιώσουν την καθημερινότητα του πολίτη μετριάζοντας τα προβλήματά του, ως γυάλινοι πύργοι καταρρέουν ο ένας μετά τον άλλον, στην Ελλάδα. με προσπάθειες αλχημικών τρόπων και πονηρών μεθοδεύσεων προσπαθούν να κολλήσουν τα σπασμένα γυαλιά τους χρησιμοποιώντας και πάλι τους μίζερους δημότες να παίξουν τους ρόλους της ψηφίζοντας τους εκλεκτούς των κομμάτων και όχι τους δικούς τους. Κι αυτό ασφαλώς δε μας χαροποιεί αλλά μας ανησυχεί διότι οδηγεί, μας οδήγησε στην κοινωνική αποσάθρωση.

Πέρα από το γεγονός ότι είμαστε ενάντιοι σε συνεργασίες, όπως αυτές έχουν διεξαχθεί σε επίπεδο κορυφών και καταγραφεί στα ευαγγέλια του Πασόκ απ’ τη μεταπολίτευση και μετά, στις τοπικές κοινωνίες επιβάλλεται η αλλαγή αυτού του κατεστημένου και όλοι οι αρπάχτρες οφείλουν να το σεβαστούν μαζεύοντας επί τέλους τα χέρια τους. Προεκλογικό αγώνα που διεξάγουν πολίτες που τάσσονται υπέρ των λύσεων των τοπικών προβλημάτων και όχι των κομμάτων-οδοστρωτήρων, ο δημότης πρέπει να τους στηρίξει. Για έναν τοπικό άρχοντα τα μόνα κριτήρια επιλογής του δημότη, είναι ο αγώνας του υποψηφίου για τον τόπο. Το προπαγανδιστικό σύνθημα της χαμένη ψήφου ο δημότης οφείλει να το αποβάλει. Τις γεύσεις των αρχόντων που ψήφισε τις εισέπραξε. Γεύσεις υποκρισίας, ψευτιάς και υποσχέσεων. Δημότες, κατεβάστε τα πολιτικά είδωλα και αναδείξτε τους πραγματικούς άρχοντες των τόπων σας.  

Ε.Ε. - Γερμανία – Μάης 02 2002     Web: www.fasoulas.de   *  e-mail: vaios@fasoulas.de