|
ριακοστή πέμπτη επέτειος μνήμης χτες στην Ελλάδα για το πραξικόπημα των συνταγματαρχών που έλαβε χώρα στις 21 Απρίλη 1967 και αμαύρωσε την Ελλάδα. Ακούσαμε κάποιων μηνύματα, άλλων που έφεραν ρίγη και άλλων που τους
μαγνητίζει το… ευημερών μέλλον, όπως μας το παρουσιάζουν, ιδιαίτερα, την τελευταία δεκαετία, αφήνοντας την ιστορία στη λήθη και στην πολιτική σήψη. Η 21η τ’ Απρίλη ατόνησε από κάθε άποψη, όσο η Δημοκρατία, όπως κυβερνητικοί παράγοντες και όχι μόνο υποστηρίζουν, ολοκλήρωσε
τη σιγουριά της και δε πρέπει να ανησυχούμε.
Αντίστοιχα την ίδια μέρα μια άλλη εικόνα , σαρωτική από τη Γαλλία, μας λέει άλλα πράγματα· οι σοσιαλιστές πάθανε το μεγαλύτερο ιστορικό ρεζιλίκι. Δε λυπούμαστε γι’ αυτό όπως και δε
χαιρόμαστε. Όμως οι Γάλλοι αριστεροί πολιτικοί καλά πάθανε. Θεωρώντας το λαό τους αφελή ή αδαή, εισέπραξαν το τίμημα. Πέρα απ’ αυτό, όπως έχουμε πει πολλές φορές, το κύμα των κοινωνικών εκρήξεων φτάνει ή έφτασε. Αν αυτές οι κοινωνικές εκρήξεις οδηγηθούν από δεξιούς ή
ακροδεξιούς, η λεγόμενη ευρωπαϊκή δημοκρατία θα βρεθεί εντός τελεσμένων γεγονότων. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο και επί πλέον οι διεθνείς συγκυρίες το επιβεβαιώνουν. Μήπως τελικά ήρθε η ώρα να πάρει τη σκυτάλη και επισήμως και πλατιά η ευρωπαϊκή ακροδεξιά παράταξη σε συνεργασία
και μ’ εκείνη του Σαρόν και άλλων πέρα του ατλαντικού;
Μέσω της ελληνικής τηλεόρασης («Πρώτη Ματιά» 22.04.2002) μια πρόχειρη σφυγμομέτρηση για τη Χούντα μας έδειξε ένα μεγάλο ποσοστό ότι είναι υπέρ της δικτατορίας και παράλληλα οι Γάλλοι πολίτες
το επιβεβαίωσαν με το πολιτικό αποδεκάτισμα του Ζοσπέν. Τι συμβαίνει τελικά με τους ευρωέλληνες που έχουν, οι άμοιροι, ανεβεί στο καλάμι και τους πιάνει ευρωαντράλα; Παρεμπιπτόντως τώρα δε με την είσοδο του νέου νομίσματος, που καταβρόχθισε τα νομίσματα των λαών-εθνών της Ε.Ε.
και έγινε τάχα για το καλό και την ευημερία; Ε! τι έχουμε να δούμε ακόμα! Μην τρελαθούμε κιόλας. Το μόνο καλό είναι ότι, για παράδειγμα, ο Γερμανός τουρίστας έχει ευκολίες συναλλαγής και μπορεί να ελέγχει το κλέψιμο, αλλά μέχρι να το χωνέψουμε κι αυτό, η προπαγάνδα και ο
αποπροσανατολισμός έχουν την πρώτη θέση. Λοιπόν, εν αναμονή ευρωέλληνες!
Να μείνουμε στο θέμα μας το οποίο, σε ό,τι αφορά τη Γαλλία αλλά και την Ελλάδα, η αιτία
της αλλαγής- αν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε έτσι- από τη μια μεριά είναι ο μόνιμος εμπαιγμός που συνεχώς δέχεται ο λαός πάνω σε θέματα δίκαιας κοινωνίας (είναι το ψωμοτύρι του σοσιαλιστικού Πασόκ και το χαρτί που παίζει η Ν. Δ.) και η αδυναμία της Αριστεράς γενικότερα, που
έχει παγιδευτεί ή εξανδραποδιστεί ή αν θέλετε αλλοιωθεί από τις πολιτικές του κεφαλαίου.
Η Αριστερά της Ευρώπης, είτε αυτή προβάλλεται σαν σοσιαλδημοκρατία, είτε σαν λαϊκό κόμμα, είτε σαν σοσιαλιστικό, κατά την άποψή μας, στο όνομα της τάχα «Παγκοσμιοποίησης» και στην υποταγή
της υπέρ της «τρομοκρατίας» είναι υπεύθυνη για τα παρατράγουδα του αιώνα. Βέβαια και τα συντηρητικά κόμματα έχουν ευθύνη, αλλά αυτά στο κάτω της γραφής εκφράζουν το κεφάλαιο και την ελεύθερη αγορά και δεν μπορούμε να περιμένουμε και να ευελπιστούμε. Έτσι η Ευρωπαϊκή
Δημοκρατία
στέκεται σε σάπιες πατερίτσες και στο εδώλιο ως κατηγορουμένη.
Στον πόλεμο των Βαλκανίων η Αριστερά του Λιονέλ Ζοσπέν συμμάχησε όπως συμμάχησε και ο Έλληνας πρωθυπουργός. Και δεν έμειναν μόνον εκεί· οι «ιδέες» τους (ευρωπαϊκές και δημοκρατικές παν
απ’ όλα) μεταφέρθηκαν και στην Κεντρική Ασία και στη Μέση Ανατολή, τώρα.
Αντίστοιχα μια άλλη επιβεβαίωση (να το πούμε αμείλικτο κατηγορώ) αποτελεί και ο Αδόλφος Σαρόν, του οποίου οι ευρωπαίοι και ορισμένοι Έλληνες σοσιαλιστές πολιτικοί χάιδεψαν τ’ αφτιά του
επιτρέποντάς τον να κάνει ό,τι έκανε. Αυτά φέρνουν στις μνήμες μας την εποχή, που ο Χίτλερ σκαρφάλωσε στην εξουσία εκλεγμένος δημοκρατικά και με τη στήριξη της τότε σοσιαλδημοκρατίας. Το μόνο που τους είχε πει ήταν: «κύριοι δε σας χρειάζομαι».
Η τότε η κατάσταση μοιάζει σε πολλά πράγματα με το σήμερα. Θα αναφέρουμε μόνο ένα: την ανεργία! Αυτή είναι η μήτρα που γεννά ό,τι ανάπηρο και σάπιο στην εποχή του σήμερα. Και θα προσθέσουμε
τα μεταναστευτικά πληθυσμιακά κύματα που οι κέρβεροι πολιτικοί της Δύσης δημιούργησαν με καταστροφές και διωγμούς σε συνανθρώπους μας. Όμως κι αυτοί, λαθρομετανάστες και μη, δικαιούνται ένα κομμάτι ήλιο. Η Ευρώπη όμως αδυνατεί. Όμως για το ξερίζωμά τους και τη σημερινή
κατάσταση, δεν πρόκειται ν’ απαλλαχτεί από τις ευθύνες της, και επί πλέον, η εμφάνιση των εκκολαπτηρίων μηχανών είναι δεδομένες.
Δεν είναι τυχαία η εγκληματικότητα που υφίσταται η γηραιά ήπειρός μας. Εγκληματικότητα που στο μεγαλύτερο ποσοστό προέρχεται από τις ανήθικες πολιτικές. Θα σκοτώσω για να ζήσω. Θα κλέψω για να ζήσω. Θα εμπορευτώ για να ζήσω. Θα μισήσω για να ζήσω και θα παλέψω για την ανατροπή των δημοκρατικών συστημάτων, που για όλα αυτά έχουν την απόλυτη ευθύνη και θα συνεργαστώ με το γήινο σατανά. Ούτε η «δημοκρατία» και πολύ
περισσότερο η «ελευθερία» και η… πολυδιάστατη ελεύθερη αγορά πρόσφεραν το παραμικρό. Απεναντίας επιδείνωσαν δραματικά την κατάσταση όλων των κοινωνιών οδηγώντας την σε κοινωνικά αδιέξοδα που προκαλούν τις κοινωνικές εκρήξεις μεγάλων μεγεθών.
Μήπως δεν υπήρχαν φωνές ή δεν υπάρχουν που εξακολουθούν να φωνάζουν απεγνωσμένα: Ξυπνήστε βρε! του κόσμου πολίτες! Μην αφήνεται να χαλάσουν τον Κόσμο μας και τον Πλανήτη! Ανέκαθεν οι
κριτικές παρεμβάσεις δεν ακούγονταν και διώκονταν ως θανάσιμοι εχθροί. Έτσι και σήμερα όσοι φωνάζουν δέχονται διάφορους αντικοινωνικούς χαρακτηρισμούς από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Όμως τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Το έδαφος στρώθηκε ξεκινώντας από την Αυστρία,
πέρασε στην Ιταλία, έρχεται στη Γαλλία, στην Ελλάδα ατονούν οι μνήμες ενώ στη Μέση Ανατολή διατρανώνονται τα αίσχη του αιώνα.
Για τους κωφάλαλους πολιτικούς, ευρωέλληνες και ευρωπαίους, θα κλείσουμε με δυο αποσπάσματα:
του Μπ. Μπρεχτ και του Α. Σούτσου αντίστοιχα.
Ο πρώτος λέει «Για την Κριτική στάση»:
«Την κριτική στάση πολλοί τη λογαριάζουν άγονη. Και τούτο επειδή το κράτος μένει κουφό και άλαλο στην κριτική τους. Όμως η στάση τούτη είναι άγονη μόνο και μόνο επειδή ’ναι
α δ ύ ν α μ η. Η οπλισμένη κριτική μπορεί και κράτη να ξεθεμελιώσει»
Και ο δεύτερος μας λέει για το: «Ο περιπλανώμενος».
»Της αγνώμονος Ευρώπης καί σεις γαύροι διπλωμάται,
»Τήν μικρότητα του έθνους, ξένοι, μή καταγελάτε !
»Αυτουργοί
τού συνεχούς του εξευτελισμού και πένθους
»Εις το στάδιον ο Έλλην ίσως τρέξει πάλι ένθους
»Το αδάμαστόν του γένους ίσως ενωθεί εκ νέου
»Από κορυφών του Αίμου μέχρις άκρων του Μαλέου,
»Εύξεινον καί Προποντίδα
»Υπό τήν αυτήν συνέχων θριαμβευτική αψίδα…
Ε.Ε. - Γερμανία – Απρίλης 22 2002
Web: www.fasoulas.de
*
e-mail: vaios@fasoulas.de
| 
