οντεύουν να περάσουν 130 μέρες από την «είσοδο» του νέου ευρωπαϊκού νομίσματος (Ευρώ) και, μια και ζούμε στη Γερμανία, σε ό,τι αφορά τους ευρωγερμανούς, κανείς δεν είπε μέχρι τώρα μια καλή κουβέντα για το Ευρώ. Αν και το Ευρώ, ως νόμισμα, δεν έχει καμιά ευθύνη(τι Ευρώ τι Μάρκο, όσο η εξάρτησή του δεν είναι ευρωπαϊκή) ωστόσο δημιουργείται μια περίεργη αποστροφή στους πολίτες· ένας διχασμός. Και όχι  μόνο από τις πλατιές μάζες των εργαζομένων που  θ ί χ τ η κ α ν άμεσα, αλλά και από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες  οδηγούνται μεθοδευμένα στη χρεοκοπία, κλείνουν η μία μετά την άλλη ή απορροφούνται και συγχωνεύονται με αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας την οποία… καταπολεμούν με τα ψαλίδια των περικοπών και με τις επιπρόσθετες αυξήσεις.

Τα πολλαπλά σύνδρομα που συγκροτούν τις από κάθε άποψη αήθεις και αντικοινωνικές πολιτικές όλων των τομέων στην ευρωαγορά των 300 και πλέον εκατομμυρίων πολιτών, πριμοδοτούν την ανεργία, η οποία (επίσημα και παρά τις εποχιακές απασχολήσεις), πλησιάζει τα πέντε εκατ. ενώ ανεπίσημα οι αριθμοί είναι αστρονομικοί. Παράλληλα, όπως το είπαμε, οι κοινωνικές περικοπές «διευρύνονται»: Οι ασφαλιστικές κρατήσεις μεγαλώνουν, στα φάρμακα όπου μεγάλος πληθυσμός τα χρειάζεται σε καθημερινή βάση πέφτει «ψαλίδι». Δε γνωρίζει κανείς αν οι σημερινοί εργαζόμενοι, εργαζόμενοι της ηλικίας πάνω των πενήντα πέντε χρονών !!! που υπόκεινται τα πάνδεινα και βεβαίως και την πληρωμή των σημερινών συνταξιούχων, αν θα μείνει κάτι και γι’ αυτούς, αν θα πάρουν κι αυτοί  κ ά π ο ι α  σύνταξη!

Τα δραστικά μέτρα σε περικοπές, όπως παράδειγμα «συμβολικό» ποσό παραμονής σε νοσοκομείο, μια επισκευή γέφυρας δοντιών (εξαγωγή και επανατοποθέτηση) την πληρώνει ο ασφαλισμένος-να μην πούμε για τοποθέτηση δοντιών, εξαρτάται από το εισόδημα!!- μια γυναίκα αν από μόνη της θελήσει να κάνει μια εξέταση στη μήτρα της την πληρώνει η ίδια ενώ αρκετοί γιατροί έγιναν «προσεχτικοί και σε πολλές περιπτώσεις δε γράφου τα φάρμακα που ζητά ο ασθενής ακόμα και κάποιες εξετάσεις. Υπάρχουν περιπτώσεις που ασθενείς ζητούν από τον οικογενειακό τους γιατρό να τους στείλει σε άλλον γιατρό και το απορρίπτει κατηγορηματικά επικαλούμενος ότι το κράτος δεν έχει λεφτά…

Αυτά και  άλλα πολλά συμβαίνουν στην Ευρωγερμανία, προβλήματα που οδηγούν σε ατέρμονες καταστάσεις αλλά και επικίνδυνες και γενικευμένες  σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, όπως κι αυτή η πρόσφατη στη Γαλλία, ενώ αν προσάψουμε και μια άλλη διάσταση, τη γαστρονομία, θα δούμε ότι αυτός ο κλάδος, ιδιαίτερα τα ελληνικά εστιατόρια, που όλα μαζί αποτελούν τη μεγάλη αλυσίδα της αγοράς, πλήττεται… εγκεφαλικά: οι πολίτες-καταναλωτές πληρώνουν τις αμαρτίες του Ευρώ και λογικά περιόρισαν τις εξόδους τους. Πολλοί παίρνουν ένα πιάτο φαγητό κι ένα άδειο, πίνουν ένα ποτό και περιόρισαν ή έκοψαν το χαρτζιλίκι. Τα λεφτά δεν φτάνουν, λένε. Και βεβαίως πολλά μαγαζιά κατεβάζουν τα ρολά τους.

Αντίστοιχα και παράδοξα στην ευρωΕλλάδα ο… διάλογος, σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό παίρνει «κοινωνικές» διαστάσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από την κοινωνική πολιτική του κυβερνώντος κόμματος ως παραπάνω από θετικές. Θα πρέπει η Ελλάδα να έχει «μπάρμπα στην κορώνα» για να καταφέρει να κάνει αυτά που τάζει ή κάποιο μαγικό ραβδί. Θεωρούμε βέβαιο ότι και οι πολιτικοί και οι πολίτες θα βρεθούν μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα και η εποχή που θα γελάσουν παρδαλά κατσίκια θα πρέπει όλοι να την περιμένουν και καλά θα είναι οι ενδιαφερόμενοι να λάβουν τα μέτρα τους. Δηλαδή αν σήμερα πληρώνουμε εισφορές, όπως προαναφέραμε, και δεν εγγυάται κανείς για το κοντινό μέλλον, κάποια στιγμή θα επέλθει το ξέσπασμα. Γι’ αυτό είπαμε για τη Γαλλία η οποία θα δώσει συνέχεια και σ’ άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κι όπως πολλές φορές αναφερθήκαμε για αποσαθρωμένες κοινωνίες, αυτό, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται καθημερινά, ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες Χώρες του Βορά και απορούμε, πώς στην ευχή τα πράγματα στην Ελλάδα, μας τα παρουσιάζουν αλλιώς.

Η είσοδος (πείτε επιδρομή) του ευρωνομίσματος στην ευραγορά, όπως αυτό παρασκευάστηκε στα καπιταλιστικά κρεματόρια της κοινωνικοοικονομικής αποσάθρωσης και καταστροφής προκειμένου να γεμίσει τα ταμεία των στυγνών τραπεζοεμπόρων, από την μέχρι τώρα μικρή διαδρομή του, έχει δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. Εδώ, από τη Γερμανία, που ένεκα της ελαχίστης διαφοράς από το προηγούμενο νόμισμα (Γερμανικό Μάρκο) είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε πολλές διαπιστώσεις πολύ πιο γρήγορα από τους ευρωέλληνες οικονομολόγους και πολιτικούς. Βέβαια για τις παραπάνω αναφορικές παραστάσεις που δίνουμε, δεν τις δημιούργησε το Ευρώ. Προϋπήρχαν. Το Ευρώ απλά αποτέλεσε τον αυτού καθαυτού πυρήνα και τη χαριστική βολή για τη συγκέντρωση του χρήματος μεγιστοποιώντας στο έπακρο την τραπεζική ασυδοσία. Εκ των πραγμάτων καθίσταται άχρηστο, αφού γίνεται όχι μόνο άπιαστο από την αδιανόητη σκληρότητά του, αλλά παράλληλα και μαγνήτης που απορροφά και τις ως τώρα οικονομίες των εργαζομένων. Αυτό είναι το Ευρώ κι αυτές είναι οι απόψεις μας των 130 ημερών. 

Αυτοί οι κύριοι οικονομολόγοι και επιστήμονες και κυβερνητικοί που ασχολήθηκαν και εξακολουθούν να ασχολούνται με το Ευρώ, είναι ψεύτες και υποκριτές και εκμεταλλευτές και καλά θα κάνουν να μην εισάγουν στο κοινό «επιστημονικές» αναφορές και αναλύσεις για φανταστική οικονομική ευημερία και ισχυρή Ελλάδα. Να μην εμπαίζουν τους πολίτες, τουλάχιστον.

Μόνο ένα δυο καθημερινά παραδείγματα: Τα 60 Μάρκα για ένα φουστάνι έγιναν 60 Ευρώ. Τα 30 Μάρκα για ένα πουκάμισο έγιναν 30 Ευρώ. Τα 5 Μάρκα πρόστιμο σε μια καθυστερημένη επιταγή-γραμμάτιο έγιναν 5 Ευρώ. Να μην πάμε και στη λειτουργία των τραπεζών με τις συνεχόμενες απολύσεις των εργαζομένων, άλλο κεφάλαιο και τα έχουμε πει, αλλά να που τώρα η Ε.Ε. απόκτησε και ευρωέλληνα, δεύτερο στην πυραμίδα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, που θα νοιαστεί, ακούμε, για την οικονομική ευημερία της Ελλάδας!!

  Έτσι μαζί με τους στραγγαλιστές και απρόσωπους τραπεζίτες, οι οποίοι αλωνίζουν κυριολεκτικά την οικονομία της Ε.Ε., ευημερεί και κυριαρχεί και το μεγαλεμπόριο, το οποίο χάρη της «ελεύθερης αγοράς» αποτελεί το δεύτερο στραγγαλισμό σε βάρος των εργαζομένων. Εκείνοι που κάνουν λόγο για μια Ε.Ε. με κοινωνικό πρόσωπο και το εννοούν, θα πρέπει να ξεχωρίσουν με πρακτικά δείγματα από τους υποκριτές ευρωπαϊστές, είτε είναι έμποροι, είτε είναι τραπεζίτες, είτε είναι πολιτικά κόμματα και ταγμένοι ευρωδούλοι, που συνέβαλαν με τους πιο ύπουλους τρόπους φτιάχνοντας μια Ευρωπαϊκή Ένωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους.

Θα κλείσουμε με τους Ευρωέλληνες και την αποτυχημένη οικονομική ευρωελληνική πολιτική(σοσιαλιστική) του Πασόκ και θα πούμε ότι, την αποτυχία του Πασόκ δε θα μπορέσει να την φέρει σε καλό δρόμο η Ν. Δ. κι ούτε να δώσει λύσεις. Ας μη γελιόμαστε! Εκτός κι αν συμβούν θαύματα ή έρθει σε σύγκρουση με το τραπεζοευρωπαϊκό και αμερικάνικο κατεστημένο. Ο Γερμανός Καγκελάριος Σρέντερ, όταν εκλέχτηκε, η πρώτη δήλωση που έκανε ήταν ότι θα συνεχίσει την πολιτική του προκατόχου του... και ο Γάλλος πρωθυπουργός έμεινε άδειος σοσιαλιστικός σάκος. Έχει τέτοια κότσια η Ν. Δ. που σκουμπώνεται (και καλά κάνει)να αναλάβει την διακυβέρνηση της Χώρας; Να συγκρουστεί, δηλαδή, πρώτα με τον εαυτό της και μετά με τους εταίρου της;

Ε.Ε. - Γερμανία – Μάης 06 2002  Web: www.fasoulas.de   *  e-mail: vaios@fasoulas.de