Απ’ το χώρο της διασποράς – κουλτούρα… - 

«Ε…Εσύ ποιητή»  

ε μια εποχή που ο Κόσμος χαλά και καίγεται, σε μια εποχή που όλα παίζονται χάρη των μεγάλων συμφερόντων, των πολιτικών και προσωπικών φιλοδοξιών, στους χαλεπούς καιρούς του 21^ου αιώνα, τον πλαισιωμένο από «δημοκρατικές» αμαρτίες πολιτικών δούλων ή αλλιώς πολιτικών «ηγετών, όπως πολλές φορές έχουμε τονίσει ιδιαίτερα για την Ελλάδα, οι Έλληνες καλούνται να ξυπνήσουν. Και το εννοούμε. Όλοι οι Έλληνες. Και της Μητρόπολης και της Ομογένειας. Ιδιαίτερα πρέπει να ξυπνήσουν τα κόμματα της Αριστεράς όπως και αν αυτά λέγονται και να κοινωνικοποιηθούν, ναι, καλά καταλάβατε, και προπάντων κάτι ηγετικά και ανώτερα στελέχη (συμπεριλαμβανομένου και του Πασόκ) καθώς και οι διοικητές ή διευθυντές των  ΜΜΕ. Το ίδιο πρέπει, και το οφείλει, να αφυπνιστεί και η παράταξη του Κόσμου της Τέχνης, γνωστοί και διακεκριμένοι καθώς και οι «άγνωστοι» συγγραφείς βεβαίως και της ομογένειας, που αμφισβητείται από την πολιτεία (αλλά αυτό θα το συζητήσουμε πολυπληθώς μια άλλη φορά) που όλοι μαζί αποτελούν το κλασικό κράμα, «αντιπάλων-εχθρών» όλων των κυβερνήσεων του Κόσμου. Κι είναι αυτοί που λέγονται συγγραφείς ή ποιητές και γενικότερα όλος ο Κόσμος της Τέχνης.

Αν κοιτάξει κανείς σήμερα την Ελλάδα θα δει ότι δεν βλέπει σε ολόκληρη την υφήλιο. Μόνο θερμό Πόλεμο ακόμα δεν έχουμε, και ευτυχώς! Οι πόλεμοι όμως, που υφίσταται η Πατρίδα μας, είναι πόλεμοι χωρίς αρχή και τέλος. Είναι πόλεμοι καθημερινοί, και όπως καθημερινά αποδεικνύεται, σε μερικές περιπτώσεις πολύ χειρότεροι και επικίνδυνοι, αφού και ο πολιτισμός της δέχεται τα πυρά της αμφισβήτησης ή της περιθωριοποίησης αν θέλετε.

Σε πρώτη μοίρα έρχονται τα Εθνικά μας θέματα, που αφορούν την ακεραιότητα της Πατρίδας μας και οι Έλληνες μένουν θεατές περιμένοντας να πεθάνει η μάνα τους για να δουν ότι υπάρχει θάνατος (ανάμεσα κι εκείνοι που, τάχα, κόφτονται). Προβλήματα που μένουν άλυτα και θα λυθούν μόνο όπως θέλουν οι απ’ έξω «φίλοι» μας, οι από μέσα πολιτικοί γραικύλοι και από τις «αντιπαραθέσεις» της αποσαθρωμένης Αριστεράς. Στον πρώτο δε μήνα του 2002 έχουν καταγραφεί αμέτρητα αρνητικά που δείχνουν τις πληγές του καιρού μας, της Ελλάδας αλλά και των Ελλήνων: Παιδεία, υγεία, οικονομία, ανθελληνική εξωτερική πολιτική, τζόγος, αγροτικό, ανεργία, «λαθρομετανάστευση» και χίλια δυο άλλα και να προσθέσουμε και το πρόσφατο, αλλά γνωστό πλέον φαινόμενο, που όπως με το σεισμό πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε μαζί του, έτσι και με τις ευρωπαϊκές διοξίνες και πάει λέγοντας.

Κατά την άποψή μας, όλα αυτά αποτέλεσαν την αφορμή να σχολιαστούν σήμερα (31.01.2002) στο «Ριζοσπάστη» υπό τον τίτλο: «Διακριτικά - Ε... Εσύ ποιητή!» και ομολογούμε ότι πρέπει να συγχαρούμε τον αρθρογράφο για τις θέσεις του και το κάλεσμά του. Διαβάζουμε, λοιπόν, ανάμεσα στ’ άλλα και τούτα:

«Καινούριες συμπεριφορές, καινούριες εικόνες επιτυχημένων, μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοχρηματιστών, μεγαλοκομπιναδόρων, μεγαλοπαρουσιαστών και μεγαλομοντέλων. Τα ναρκωτικά, η πορνεία, η ανεργία, η λιτότητα, η μόλυνση του περιβάλλοντος, καθώς κι έναν έρποντα φασισμό που ξεχύνεται αργά μα σταθερά από το αυγό του φιδιού και πολλές φορές εξελίσσεται σε ρατσισμό και ξενοφοβία. Κι όσο βιώνουν με την παρακμή, θέλουν το λογοτέχνη και τον καλλιτέχνη παροπλισμένο και χωρίς φωνή. Όσο η οργή μας ξεχειλίζει κι όσο ο δρόμος της επιστροφής στο σκοταδισμό και το μεσαίωνα είναι ορατός, τόσο μέσα στην Τέχνη ανατρέπονται οι γενεσιουργικές της δομές και επιβάλλεται να πάρει πρωτοβουλίες. Να βγει μπροστά, να χαράξει δρόμους αντίστασης και να πει: ΟΧΙ στην οπισθοδρόμηση! Αντισταθείτε! Σ' αυτές λοιπόν τις σημερινές δύσκολες συνθήκες ο ρόλος της Τέχνης (γενικά) πρέπει να είναι αυξημένος. Ακόμη πιο επιθετικός ακόμη πιο πρωτοποριακός ακόμη πιο εποικοδομητικός…»

Ωραία τα λέει ο αρθρογράφος και καλώς εκφράζεται έτσι, αλλά πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτά που γράφει (και τέτοια κείμενα πρέπει να γράφονται κάθε μέρα) εμείς, οι συγγραφείς της Διασποράς, τα γράφουμε εδώ και χρόνια και στέλνουμε τα πολυποίκιλα μηνύματά μας προς κάθε κατεύθυνση και βεβαίως και στον «Ριζοσπάστη». Η προβολή όμως των θέσεών μας, σε ό,τι αφορά το χώρο των γραμμάτων των και των τεχνών, απ’ όσο γνωρίζουμε, δεν έγινε ποτέ από τις στήλες της προαναφερόμενης εφημερίδας. Πώς θα ξυπνήσουν και πώς θα βγουν από το φως μέσα από τα καβούκια τους οι συγγραφείς, όταν δημοκρατικές εφημερίδες αδιαφορούν γι’ αυτά που επισημαίνει ο αρθρογράφος;

Ως γνωστό η πολιτεία μας αγνοεί, η συμπεριφορά των δημοκρατικών κομμάτων και εφημερίδων ποια είναι; Θα είναι παράλογο αν πούμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, εκ των πραγμάτων, κόμματα όταν λαβαίνουν πλήρη ενημέρωση για όλα τα θέματα, που προέρχονται από τον κόσμο της διασποράς, με επισημάνσεις και προβληματισμούς δεν τα λαβαίνουν υπόψη τους, μήπως τελικά υπάρχει ένας κοινωνικός ρατσισμός; Μήπως πρέπει να γίνουμε σώνει και καλά όλοι…κομμουνιστές ή…φασίστες; Όταν τα ΜΜΕ, όπως και ο «Ριζοσπάστης», αγνοεί τον Ελληνικό Πολιτισμό, που οι Έλληνες της διασποράς τον πρεσβεύουν, πώς μπορούμε να στέλνουμε μηνύματα, όπως αυτό που διαβάσαμε: Ε... Εσύ ποιητή! όταν οι επιλογές μας μένουν στα κομματικά κάστρα τη στιγμή που ο πολιτισμός δεν έχει όρια; Πώς θα οργανωθεί ο άγνωστος συγγραφέας-ποιητής ακόμα κι αν αυτός βρίσκεται εκτός Ελλάδας, όταν «στερείται» κομματική ταυτότητα; Τι έκανε τους μετανάστες μας να χαρακτηρίζουν και την Αριστερά (το μεγαλύτερο ηγετικό της μέρος) «όναγρο κόσμο» και ότι πάσχει από αντιδημοκρατικό σύνδρομο;

Αυτά με την εκτίμησή μας και θα επανέλθουμε. Οι πόρτες του διαλόγου μας είναι πάντα ανοιχτές και προς κάθε κατεύθυνση με την ευχή οι στήλες του «Ριζοσπάστη» και κάθε άλλου ΜΜΕ να γίνουν φιλόξενες, τουλάχιστον σε θέματα όπως αυτό του: «Ε…Εσύ ποιητή!»

Βάιος Φασούλας, Γερμανία      

Γαβριήλ Παναγιωσούλης, Η.Π.Α.   Gabrielkp@aol.com

Ε.Ε. - Γερμανία – Ιανουάριος 31  2002          Web : www. fasoulas. de   *  e - mail : vaios@ fasoulas. de