|
|
|
ΝΥΝ Το παρόν γράφεται για τους απελπισμένους και γι’ αυτούς που έχουν ανάγκη από ψυχολογική στήριξη, εξ αιτίας της ανασφάλειας, του φόβου, της καταπίεσης, της ανεργίας και φυσικά για εκείνους που υποφέρουν από δεινά που είναι υπεράνω των δυνάμεων τουςΣτην εποχή των αρχαίων Ελλήνων η εργασία-παρότι ήτο πάντα ιδιαιτέρως σκληρή στον τόπο μας - ήτο πηγή χαράς και δημιουργίας. Η λέξη εργασία ήτο ενδεικτική της παραγωγής έργου , ήτοι δημιουργία. Ο δημιουργός όμως είναι ισόθεος, διότι μόνον Εκείνος δημιουργεί. Μεταγενέστερα έγινε «δουλιά» = δουλεία και σταμάτησε να εμπνέει στον εργαζόμενο χαρά και ενθουσιασμό. Σήμερα είναι βραχνάς στο λαιμό των εργαζομένων και προξενεί άγχη, κατάθλιψη, ασθένειες και συχνά τους οδηγεί και στον πρόωρο θάνατο. Η ανασφάλεια, η καταπίεση, ο φόβος της ανεργίας, και η τάση για όλο και περισσότερη «παραγωγικότητα» συνθλίβει καθημερινά το άτομο και μετατρέπει το χώρο εργασίας σε κάτεργο. Έτσι αρκετοί άνθρωποι χάνουν το αγωνιστικό τους πνεύμα και αποσύρονται, διότι δεν αντέχουν στη καταπίεση και στους ρυθμούς εργασίας, ενώ άλλων η συνείδηση επαναστατεί στα εργαστήρια μαζικού ολέθρου και παραιτούνται(περίπτωση κ. Ανδ. Τουπαδάκη)Το αγωνιστικό πνεύμα που στάθηκε ο αποφασιστικότερος παράγων στην ανάπτυξη της Ελληνικής Ιστορίας( Γιγαντομαχίες-Τιτανομαχίες- Ομηρικά Έπη κ. ο. κ ) εκφράσθηκε με τους Ολυμπιακούς αγώνες για το σώμα και τους Δελφικούς αγώνες για το πνεύμα. Αυτό το πνεύμα : της πίστης στον άνθρωπο , στη σωματική του αλκή και στην ψυχοπνευματική του αναβάθμιση, μέσα σε πλαίσια δημοκρατικής ισοτιμίας, ισονομίας και ισοπολιτείας , πανανθρώπινης συναδέλφωσης, παγκόσμιας Ειρήνης και του Διονυσιακού Έρωτα ( χαρά της ζωής ), γεννήθηκε στην Ελλάδα. Αντίθετα, στους Ανατολικούς λαούς τα πάντα είναι υποταγμένα στον βασιλιά και στο θρησκευτικό αρχηγό, μεταβάλλοντας το άτομο σε αντικείμενο ( σκλάβο) Στο ίδιο πνεύμα κινείται τώρα και το Ελληνικό Κοινοβούλιο, με αναξιοκρατικούς νόμους (προσλήψεις υμετέρων άνευ διαγωνισμού, προνόμια, ευνοιοκρατία κ. α)Από τότε που στις ΗΠΑ κυριάρχησαν οι ανατολικές δυνάμεις της στέπας και της ερήμου, το άτομο από υποκείμενο της ιστορίας μεταβλήθηκε σε αντικείμενο, με πρωταρχικό παράγοντα το κέρδος . Το να μιλάμε τώρα για « καλούς καγαθούς » πολίτες ηχεί σαν ουράνια μελωδία μέσα στην γενική ανωμαλία, αρπακτικότητα, δολιότητα και παρακμή της εποχής μας. Όμως εμείς πιστεύουμε ότι ακόμη και η άβυσσος έχει πυθμένα και κάπου ο άνθρωπος θα σταματήσει την καταστροφική του πτώση. Και τότε η άνοδος στην «Κοινωνία της Γνώσης» θα γίνει με τις Ελληνικές Αξίες, μέσα στον 21ον αιώνα. Με το «αίεν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων» (Πάντα να είσαι ο πιο καλός και να ξεπερνάς τους άλλους) Νυν υπέρ πάντων Αγών λοιπόν. Αυτός είναι το καλύτερο βραβείο της ζωής, ασχέτως της επιτυχίας ή μη.Κ. Χ. Κωνσταντινίδης Υποστράτηγος ε. α 2001-12-10 |