|
|
|
Τελευταία ενημέρωση 24 Αυγ 2002 |
|
||
|
|
Πολιτικές αντιπαραθέσεις
Aναμφισβήτητα σήμερα ο Ελληνισμός έχει περάσει πλέον σε συνθήκες περιπετειώδεις και επικίνδυνες, τόσο για το χαρακτήρα του ως λαός, όσο και για την υπόστασή του ως Έθνος. Από τη σύστασή του ως ελληνικό κράτος και μέχρι σήμερα, έχει να παρουσιάσει πλούτο προβλημάτων και
αντιπαραθέσεων, που άλλοτε το οδηγούν σε εθνικές περιπέτειες, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωσή του και άλλοτε στην τρώση του, που δημιουργεί θανατηφόρες εστίες μίσους σε βάρος του. Άλλοτε πάλι φτάνει σε αδιέξοδα και «φρακάρει» κυριολεκτικά, όπως συμβαίνει και σήμερα. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ελληνισμός ως Χώρα και Λαός είναι γνωστά. Ο ρόλος του σαν Έθνος στις διεθνείς εξελίξεις δεν ήταν ο καλλίτερος, αν λάβει κανείς υπόψη την πολιτιστική του πορεία και
ιστορία. Στη νεοσύστατη Ελλάδα οι εκάστοτε κυβερνήσεις στο σύνολό τους μέσω ξενόστρωτων ατραπών αποδείχτηκαν κυβερνήσεις-υπηρέτες σε βάρος της Χώρας μας και ωφέλιμες στα ξένα συμφέροντα, είτε αυτά λέγονται οικονομικά, είτε στρατηγικά, είτε εθνικά και βεβαίως πολιτιστικά, σε ό,τι
αφορά τον πολιτισμό, τη Γλώσσα και τον Ελληνισμό της Διασποράς. Έτσι, για την ιστορία, οι Έλληνες πολίτες διαβρώθηκαν από στεγνή κομματική σπορά σε τέτοιο βαθμό, που να μη μπορούν πλέον να παράγουν πολιτική σκέψη παρά μόνον πολιτική βορρά. Τα κομματικά κύματα, που ως αρνητικά φαινόμενα δέχονται οι πολίτες κατά τη διάρκεια της «νεκρής» περιόδου (από το τέλος της μιας εκλογικής αναμέτρησης ως την αρχή της επόμενης -είτε εθνικές, είτε
νομαρχιακές-δημοτικές εκλογές) περιέχουν μεγάλης διάρκειας μεγαλοστομίες, αλαζονείες και κομματικούς κομπασμούς, υπεροψίες και υποκρισίες, ενώ οι «υποσχέσεις» πλαισιωμένες από το σύνδρομο της αδιαφορίας, αποτελούν το ζενίθ του πολιτικού-κομματικού προσώπου. Όλα αυτά και άλλα πολλά τα συναντούν οι πολίτες κατά τη διάρκεια της «νεκρής» περιόδου, όταν καταφεύγουν σε γραφεία διαφόρων πολιτικών παραγόντων, διεκδικώντας ελάχιστα απ’ αυτά που τους
υποσχέθηκαν στις προεκλογικές τους εκστρατείες. Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε και μια άλλη διάσταση: Αυτή του «βολέματος». Ό,τι
χειρότερο μπορεί να υπάρξει για μια κοινωνία κι ένα λαό, είναι το «βόλεμα» μιας σειράς ψηφοφόρων, του ενός ή του άλλου κόμματος προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του. Και εδώ βλέπουμε από τη μια την υποβάθμιση της πολιτικής κουλτούρας (αν βέβαια υπάρχει κάποια) και
τη λεηλασία της νοημοσύνης των πολιτών, και από την άλλη έναν κομματικό ρατσισμό μεγάλων διαστάσεων!!! Οι επιλογές ενός τμήματος του λαού σε εργασίες δημοσίων υπηρεσιών είναι επιλογές ρατσιστικού χαρακτήρα και για μια Χώρα δημοκρατική όπως η Ελλάδα φαντάζουν απαράδεκτες. Και επιπλέον, όπως έχει σε
πολλές περιπτώσεις αποδειχτεί, η «βολευτική» επάνδρωση σε θέσεις που «προσφέρει» το κόμμα αποβαίνει σε βάρος της Χώρας. Και τέλος οι «αβόλευτοι» θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη εκλογική αναμέτρηση και έτσι πάει λέγοντας. Και αυτό δείχνει άλλη μια διάσταση: κατά πόσο οι ίδιοι
πολίτες (πόλης και χωριού) ενεργοποιούνται για τα κοινά τους προβλήματα και κατά πόσο «στεναχωριούνται» από τις πυκνές σφυγμομετρήσεις, που άλλοτε ανεβάζουν και άλλοτε κατεβάζουν τα πολιτικά τους είδωλα. Ας έρθουν μια φορά αυτοί οι κύριοι στις επαρχιακές πόλεις και στα χωριά να
σφυγμομετρήσουν όχι τη δημοτικότητα και ικανότητα των πολιτικών, αλλά την εγκατάλειψη και την ερήμωση, την τύχη των αγροτικών προϊόντων, τις προσβάσεις τους σε νοσοκομεία και γιατρούς, το οδικό δίκτυο, τα σχολειά κ.ά. και ας κοπιάσουν και στις πόλεις να δουν τα «έργα» που συντελούν τα
κομματικά τους πλοκάμια.
Το κομματικό «βόλεμα», λοιπόν, όπως αυτό παρουσιάζεται στις τελευταίες δεκαετίες, από τη μια λειτούργησε κατασταλτικά «ξεγυμνώνοντας» οράματα και ιδέες των πολιτών, και από την άλλη κατέστειλε την
«πολυφωνία» ενώ παράλληλα δημιούργησε τις προϋποθέσεις κατασκευής και διατήρησης φρουρίων. Οι εικόνες που δίνουν ιδιαίτερα οι επαρχιακές πόλεις και οι αγροτικές περιοχές, είναι αναμφισβήτητα απογοητευτικές. Η λανθασμένη πληροφόρηση των πολιτών, ιδιαίτερα στα χωριά, αποτελεί μια στεγνή πραγματικότητα, ενώ η παραπληροφόρηση μέσω των Μ.Μ.Ε. μετεωρίζει την εγκατάλειψη, μετατρέποντάς την σε συνήθεια. Η
περιβόητη πασοκική «αποκέντρωση» και το κερασάκι του «Ι. Καποδίστρια» αποτέλεσε τον εκσκαφέα της ερήμωσης σε ό,τι αφορά τις αγροτικές περιοχές. Τι άλλαξε άραγε η εικοσάχρονη καθεστωτική «εκσυγχρονιστική» πολιτική και τι μπορεί να αλλάξει προς το καλλίτερο μία περαιτέρω παραμονή; Και τι μπορεί να αλλάξει τον ρου των εγκαθιδρυμένων
πραγμάτων με μια ενδεχόμενη αλλαγή από το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης; Εύλογα τα ερωτήματα Εκείνο που μπορεί να «αλλάξει» από μια διπολική εναλλαγή είναι οι «χειρισμοί» των αγροτικών πολιτικών με άλλες μεθόδους. Η χαρακωμένη ερημιά της περιφέρειας όχι μόνο δεν πρόκειται να
αλλάξει, αλλά θα αυξηθεί σημαντικά. Γιατί άραγε; Κατά την άποψή μας πιστεύουμε πως η πολιτική μιας Χώρας ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία. Συμβαίνει κάτι τέτοιο; Δυστυχώς όχι. Κι αυτό διότι η Κεντρική Εξουσία έχει πλοκαμοποιήσει τις τοπικές εξουσίες έτσι που οι Τ. και Ν. Α. να σέρνονται
έρμαιες σαν πετσέτες… Η Ελλάδα βέβαια ανήκει πλέον στην Ε.Ε. και αποτελεί το τελευταίο «ψυχοπαίδι» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανήκει στους ισχυρούς, αλλά η ίδια δεν είναι. Οι πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων είναι
υπεύθυνες σε ό,τι αφορά τον αγροτικό τομέα και μάλιστα όπως αυτός μέσω εντολών της Ε.Ε. τελευταία εξελίσσεται σε βάρος μας στα αγροτικά προϊόντα. Κι εδώ θέτουμε ξανά τη διάσταση που λέει: η πολιτική μιας χώρας ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία!!! Δεν μπορεί να είναι αρμόδια και υπεύθυνη για τα τοπικά προβλήματα μιας πόλης και ενός νομού η
Κεντρική Εξουσία αλλά η τοπική. Για να το πούμε πιο απλά: Εάν ο Νομάρχης κι ο Δήμαρχος δεν συγκρουστεί με το κομματικό κατεστημένο και τα διάφορα διαπλεκόμενα συσσωρευμένα σύνδρομα, θα είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι μπορεί να παράγει έργο. Οι τοπικοί άρχοντες μετατρέπονται σε πραγματικοί αχταρμάδες και δραγάτες, μεταφέρουν τα προβλήματα των τόπων τους στην Κεντρική Εξουσία και επιστρέφουν με λύσεις στους δημότες τους και όχι με
υποσχέσεις που μετεωρίζουν τα προβλήματα στη λήθη τους. Ποιες λύσεις ή βελτιώσεις έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην ύπαιθρο; Τις απαντήσεις θα πρέπει να τις δώσουν οι αγρότες, έτσι ώστε να έχουμε μια αντικειμενική και ρεαλιστική εικόνα. Η δική μας άποψη είναι ότι η τοπική εξουσία έχει
εγκλωβιστεί στα νύχια της Κεντρικής Εξουσίας κι αυτό αυτή τη φορά πρέπει να πάψει. Θα πρέπει οι αγρότες να πάρουν έστω για μια φορά την τύχη στα χέρια τους. Και θα πρέπει και οι δημότες να κάνουν το ίδιο. Θα πρέπει να ρυθμίσουν τις «κεραίες» τους κατά τέτοιο τρόπο, που να μη μπορούν
να γίνονται δέκτες κούφιων μηνυμάτων και θιασώτες των δικών τους συμφερόντων. Και πάνω απ’ όλα θα πρέπει να κατανοήσουν ένα πράγμα: η δύναμη μιας αλλαγής είναι στα δικά τους χέρια. Δεν είναι η Ευρώπη καρπάθιος πύργος βρικολακιασμένων μιασμάτων. Την έκαναν έτσι. Και για το κατάντημα αυτό την
ευθύνη φέρουν κυβέρνηση και πολίτες. Διότι μια υγιής τοπική κοινωνία θα φρόντιζε και θα μετρίαζε τα προβλήματα της ανεργίας, της υγείας, της παιδείας. Θα ήταν πολεμιστής και διώκτης των ναρκωτικών και της πορνείας. Θα εμπέδωνε μια πραγματική αγροτική πολιτική και θα υπεράσπιζε τα
συμφέροντα της αγροτιάς. Θα.. θα… θα… Πάνω απ’ όλα θα φρόντιζε να φτάσει η φωνή της στα διάφορα ευρωπαϊκά κοινοβούλια και δικαστήρια και θα διεκδικούσε ό,τι της ανήκει. Και θα ακουγόταν η φωνή της και θα παρέσυρε τους πάντες: μακρυχέρηδες, ανοιχτομάτες, αχταρμάδες προς συμμόρφωση. Και
θα γύριζε φορτωμένη από τον ευρωπαϊκό κορβανά, που εμείς γεμίζουμε. Τότε δε θα είχαμε ούτε προβλήματα ούτε και καχυποψίες, για το που πάνε οι παράδες. Και για να το γενικεύσουμε, όχι μόνο εμείς σαν Έλληνες, αλλά και όλοι οι λαοί της Ευρώπης. Ο καθένας για τον τόπο του και όλοι μαζί για το
σύνολο. Στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι έχουν δικαίωμα όλοι. Γι’ αυτό επιμένουμε και λέμε ότι η πολιτική μιας Χώρας ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία.
Η πολιτική τής κοινωνικής αποσάθρωσης και η μεθοδευμένη κοινωνικοοικονομική περιθωριοποίηση των πολιτών ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία. Κι όλα αυτά
τα απολαμβάνει η Κεντρική Εξουσία των καρεκλοκενταύρων.
Η υγεία στην πολιτική εξασφαλίζει πρόοδο. Μετά από όλα όσα αναφέραμε δεν μπορούμε να μιλούμε για πρόοδο, παρά μόνο για κοινωνική αποσάθρωση και οικονομική περιθωριοποίηση. Με γιατρό τον πολύ ταλαιπωρημένο λαό και τα νυστέρια του, η ευκαιρία της κομματικής απογαγγραινοποίησης και στην Τοπική Εξουσία και στην Κεντρική επιβάλλεται. Εν κατακλείδι θα κλείσουμε με μια άλλη διάσταση. Αυτή της τρομοκρατίας. Η σωστή ενημέρωση των πολιτών είναι απαραίτητη και αναγκαία. Και επειδή όλα τα μέσα είναι βραχυκυκλωμένα παρόλο που η
τρομοκρατία δρα σε αστικά μεγάλα κέντρα, τα κοκόρια των μεγάλων κομμάτων τη χρησιμοποιούν για προπαγανδιστικό υλικό. Δυνάμεις που συγκροτούνται από ελεύθερους πολίτες και ακομμάτιστους συνδυασμούς και διεκδικούν τις Τ.Α. και Ν.Α. θα πρέπει με αναφορές να καλύπτουν το χάσμα της
τρομοκρατίας. Στα πλαίσια της «Παγκοσμιοποίησης» ακόμα και στην ύπαιθρο θέλουν τους πολίτες αντιτρομοκράτες. Οι «χωριάτες» διατράνωσαν σε όλες τις εκφάνσεις της Ελληνικής ζωής. Ας μείνουν έξω από τα «τραγούδια» της
τρομοκρατίας για την οποία θα επανέλθουμε. Τέλος ας μας επιτραπεί να επαναλάβουμε το μήνυμα, που στις 29.07.2002 γράφαμε: «Ε, εσείς, πα στα ψηλά βουνά, στα βλαχοχώρια και στα καραγκουνοχώρια, στα καμποχώρια και πέρα στις άκρες της Πατρίδας μας, γκρεμίστε τα είδωλα. Χρόνια τώρα, δε
χορτάσατε; Ψηφίστε πλουραλισμό και ακομμάτιστες πρωτοβουλίες και κινήσεις πολιτών. Γίνεται για μια έστω φορά Άρχοντες στους τόπους σας. Μη δέχεστε να γίνεται άξιοι της «μοίρας» σας. Μιας μοίρας ξένης για σας που τη διαγράφουν τα κομματικά συμφέροντα των αλαζόνων και των υπεροπτών, των
ψευτών και των υποκριτών. Σ’ αυτά τα είδωλα αντιστάσου. Για να μείνεις κι εσύ και ο έρμος τόπος σου Άρχοντας και Αφέντης». Ε. Ε.- Ελλάδα - Αύγουστος, Τρίκαλα 16.08.2002 www.fasoulas.de vaios@fasoulas.de
|
|
|
