Σήμερα υπάρχουν σκλάβοι; Υπάρχουν παντού και αν γνωρίζεις τον αφέντη τον πολεμάς γιατί στην φύση του ανθρώπου είναι να ζει ελεύθερος. Σήμερα λίγοι είναι ελεύθεροι και ο αφέντης φώλιασε μέσα στην ψυχή μας, μέσα στο μυαλό μας.  Λίγοι είναι αυτοί που γκρεμίζουν την φωλιά.

   Αν προσπαθήσω να δώσω μορφή στον αφέντη οι λέξεις χρήμα, δόξα, φόβος, φθόνος, εγωισμός, μίσος, εξάρτηση, μου έρχονται στο νου. Όποιος ξεχάσει αυτές τις λέξεις, μόνο τότε θα νοιώσει ελεύθερος, μόνο τότε θα νοιώσει την ψυχή του να πετά.

   Ποιος σήμερα δεν είναι σκλάβος; Θέλω να ξεγελάσω τον εαυτό μου αν πω: «εγώ δεν είμαι». Αλλά αν το πω τότε κάνω το πρώτο βήμα για την λευτεριά μου.

Ποιος έχει διάθεση να αγωνιστεί; Πολλοί αλλά η ψευδαίσθηση για ένα «καλύτερο αύριο» δεν μας αφήνει να το κάνουμε. Και τι είναι το «καλύτερο αύριο»; Χρήμα;  Δόξα;  Κοινωνική καταξίωση;  Τίποτα απ όλα αυτά νομίζω.

   «Δεν θα τους συγχωρήσω ποτέ που στερούν τον αυθορμητισμό μου» είπε μια φίλη μου και ακούγοντας την κατάλαβα ότι η λέξη αυθορμητισμός σημαίνει λευτεριά.

Ποιους να συγχωρήσουμε; Μέσα στην ίδια μας την ψυχή πρέπει να σκύψουμε. Αν ανοίξουμε τα σωθικά μας και με τα μάτια μας δούμε τα μάτια της ψυχής μας, θα δούμε δυο μάτια βουρκωμένα να παρακαλάνε για λευτεριά. Ας σκουπίσουμε τα δάκρια που κυλάνε από τα μάτια της ψυχής μας και ας δώσουμε μια υπόσχεση.

Ναι θα παλέψουμε .

Ας εξασφαλίσουμε τις απαραίτητες βιοτικές μας ανάγκες. Άντε ας κάνουμε και ένα μικρό κομπόδεμα για «ώρα ανάγκης». Αυτό φτάνει. Ο χρόνος που μας περισσεύει ας μην τον χαραμίσουμε. Ας κάνουμε αυτό που θα διώξει το μαχαίρι απ το σβέρκο μας. Όταν καταλάβουμε την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας ας μην γίνουμε και μεις αφεντάδες, ας μην την κρατήσουμε σκλαβωμένη.

Ήρθε η ώρα να ερωτευτούμε τους ανθρώπους σταματώντας να τους ζηλεύουμε,  να τους μισούμε και να τους κρίνουμε.

Ήρθε η ώρα να ερωτευτούμε την ζωή μας και να μην την σκοτώνουμε.

Ήρθε η ώρα να ερωτευτούμε την φύση και να μην την καταστρέφουμε.

Ήρθε η ώρα να ερωτευτούμε τα δέντρα, τα φυτά, τα ζώα και να μην τα λησμονούμε.

Ήρθε η ώρα για την λευτεριά μας

Αν χαϊδέψουμε ένα μικρό παιδί, θα δούμε η χαρά του και το γέλιο του να γίνεται χαρά μας και θα γελάσουμε και εμείς ευτυχισμένοι.

Αν πούμε μια καλημέρα στον γείτονα μας, ίσως να μην μας κοιτάξει παράξενα και την επόμενη φορά θα μας ευχηθεί και αυτός.

Αν πάρουμε ένα μικρό ζωάκι στην αγκαλιά μας, θα νοιώσουμε την ζεστασιά  που βγαίνει από την ψυχή του και την αγάπη του.

Και όταν θα έρθει εκείνη η ώρα  που θα παραδώσουμε την ψυχή μας στον δημιουργό μας, καλύτερα δεν είναι το χαμόγελο να είναι και πάλι ένα ολάνθιστο λουλούδι στο βάζο του προσώπου μας, παρά ένα μαραμένο και μαδημένο τριαντάφυλλο;