ΣΩΚΡΑΤΗΣ: ΣΟΦΟΤΑΤΟΣ  ΑΠΑΝΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Κινδυνεύω να θεωρηθώ ανόσιος για το θράσος μου να παρουσιάσω σε   5-6   σελίδες το μοναδικό στον κόσμο φαινόμενο που λέγεται  «Σωκράτης» Όμως θα το τολμήσω. Γιος του λιθοξόου Σωφρονίσκου και της μαίας Φαιναρέτης, ο Σωκράτης (470-399 π. Χ), γεννήθηκε  και έζησε στην Αθήνα. Για το μοναδικό πράγμα που εκαυχάτο ήτο, όχι για την φιλοσοφική του διάνοια , αλλά διότι πολέμησε στην Ποτίδαια το 432 π. Χ, στη Δήλο το 424 π. Χ  και στην Αμφίπολη το 422 π. Χ . «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης» ήτο υπεράνω όλων για τον φιλόσοφο.  Τα ακούτε παιδάκια ;   Που σας παραμυθιάζουν   θολοκουλτουριάρηδες και δόλιοι διεθνιστές με την παγκοσμιότητα για να σας   κάνουν δούλους ; Ο Σωκράτης ήτο αυτοδίδακτος, όπερ  σημαίνει ότι και χωρίς  απανωτά φροντιστήρια μπορούμε αν θέλουμε με τον κοινό νου να αναζητήσουμε την αλήθεια.

Ο,τι γνωρίζουμε γι’ αυτόν το  οφείλουμε σε άλλους, διότι ο ίδιος δεν άφησε    γραπτά. Η πρωτοποριακή συμβολή του Σωκράτη στην ανάπτυξη του φιλοσοφικού στοχασμού  υπήρξε  γιγάντια. Διότι εισήγαγε για πρώτη φορά τον φιλοσοφικό λογισμό σ’ ένα πεδίο , όπου κυριαρχούσε ο σεβασμός της γνώσεως. Μέχρι τότε υπήρχε  συσσώρευση γνώσεων για τον εξωτερικό κόσμο. Ο Σωκράτης μεταθέτει την εξέταση από τον εξωτερικό στον εσωτερικό κόσμο. Έτσι κατόρθωσε να σπάσει τις αλυσίδες της νοητικής δουλείας και  να φέρει την ελευθερία στη  σκέψη με βάση την λογική, με μοναδικό κριτήριο τον «κοινό νου». Αν ζούσε σήμερον θα καυτηρίαζε τον κόσμο για την ναρκωμένη του συνείδηση, διότι ήθελε το άτομο και τον πολίτη ενεργό και εν εγρηγόρσει έναντι των καθημερινών προβλημάτων, ακόμη όμως και έναντι των φιλοσοφικών τοιούτων. Σήμερα ασφαλώς εχαρακτηρίζετο ως «υπαρξιστής», επαναστάτης, τρελλός ή  και «τρομοκράτης» 

Ο ίδιος  βρίσκεται σε  κατάσταση α-γνωσίας εφ’ όσον δηλώνει το «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα» Κατά τον Πλάτωνα , ο Σωκράτης έλεγε : «Όταν δεν γνωρίζω τον ίδιο τον εαυτόν μου (σύμφωνα με το Δελφικό Γνώθι σ’ εαυτόν»)   θεωρώ γελοίο να ασχοληθώ με ο,τιδήποτε άλλο» [Κι’ εμείς σήμερα παριστάνουμε τους «ξερόλες», και ιδιαίτερα οι εξουσιαστές και οι πνευματικοί μας ταγοί. Οποία ειρωνεία ; ] Ο Σωκράτης απορρίπτει τις δεδομένες γνώσεις και θέτει ερωτήματα υπο μορφή διαλόγου.–συχνά ενοχλητικά- για να εκμαιεύεσει την αλήθεια. Εξ ού και η μέθοδος του καλείται «μαιευτική» Στο τέλος ο διαλεγόμενος   παρεδίδετο στο δάσκαλο του, πέφτοντας σε αντιφάσεις ή αδυναμία να απαντήσει, οπότε επεμβαίνει αυτός για να άρει τα  αδιέξοδα. Και το επιτυγχάνει πάντα χάρις στην καθαρά διάνοια του και την σταθερότητα των συλλογισμών του, εν αντιθέσει προς τους σοφιστές οι οποίοι   φάσκουν και αντιφάσκουν και πέφτουν σε αδιέξοδα

Κατά τον Σωκράτη «ουδείς εκών αμαρτάνει», είναι δε πεπεισμένος ότι «η Αρετή διδάσκεται» .Αυτός που ενεργεί άδικα , προκαλεί πρώτα απ’ όλα κακό στον ευατόν του, γιατί καταστρέφει την ευδαιμονία του, την αταραξία της ψυχής , που για τον Σωκράτη-και τους λοιπούς Ελληνες φιλοσόφους - είναι ο υψηλότερος σκοπός του ανθρώπου. Επομένως πιστεύει ότι είναι αδύνατον να κάνει κάποιος συνειδητά κακό στον εαυτόν του και κανείς δεν θέλει να γίνει δυστυχής.

 ( μέρος 1 από 5 )