Τελευταία ενημέρωση

12 Ιουν 2002

 Κεντρική και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος…!

Η πολιτική μιας Χώρας ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία.

σο πλησιάζουμε στις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές του Οκτώβρη 2002, τόσο περισσότερο το πολιτικό τοπίο κλιμακώνεται. Κι ενώ όλοι μιλούν για μια καθαρή Τ. Α. που θα εκλέγεται από τους δημότες τής κάθε πόλης για τους δημότες, στην πραγματικότητα δε γίνεται τίποτα. Οι επιλογές των πολιτών μέσα από τα μπαράζ των υποσχέσεων και του βολέματος καθιστούν αναποτελεσματικές τις προτιμήσεις τους, τουλάχιστον όπως ως τώρα έχει φανεί. Τα προβλήματα διογκώνονται και κάποια στιγμή μία κοντά απ’ την άλλη οι τοπικές κοινωνίες θα τιναχτούν στον αέρα. Ο κάθε πολίτης θα φτάσει (ήδη σε πολλές περιπτώσεις έχει φτάσει) σε σημείο να υπερασπίζεται τον εαυτό του έναντι της εγκληματικότητας όχι μόνο των ξένων (που δίνουν μεγάλες διαστάσεις)αλλά και των ντόπιων καθώς και της δικής του σκιάς που τον καταδιώκει και παράλληλα θα μαστιγώνεται απ’ την κεντρική εξουσία, η οποία μέσω των Δήμων, Κοινοτήτων και Νομαρχών θα φτάνει το αρπακτικό χέρι της στον κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό στραγγαλισμό του.

Οι τοπικές εξουσίες (με σπάνιες εξαιρέσεις) είναι εξανδραποδισμένες απ’ την κεντρική εξουσία, η οποία έχει εγκαταλείψει τα εθνικά προβλήματα και έχει ρίξει το βάρος τής πολιτικής της στους δήμους της Ελληνικής επικράτειας. Εκεί υπάρχει «φαΐ», δόξα και πολιτικό μέλλον. Η διαφθορά, η εγκληματικότητα, η ξενοφοβία, ο ρατσισμός που όλο μεγαλώνει, η εκμετάλλευση σε βάρος οικονομικών μεταναστών, η ανεργία και άλλα πολλά, είναι τα στάδια που κινείται η κεντρική εξουσία και αναπληρώνει το «πολιτικό» της έργο. Κι αυτά τα στάδια, που ο περίβολός τους μεγαλώνει, καλείται η Τ. Α. να τα πάρει στα χέρια της.     

Από τη μια οι υποψήφιοι άρχοντες υποχρεούνται να δώσουν αναφορά στα ζητήματα της διαφθοράς σε ό,τι αφορά τις δημόσιες υπηρεσίες και να δεσμευτούν για την καταπολέμησή τους και από την άλλη οι δημότες να τα διεκδικήσουν. Σε διαφορετική περίπτωση οι δημότες-πολίτες είναι άξιοι τής μοίρας τους και του πολιτειακού τους πεπρωμένου που εξακολουθούν και δέχονται αδιάφοροι ή και ανεύθυνοι τη διόγκωση των δρωμένων των τόπων τους. Είναι πασιφανές ότι ο νόμος ή οι νόμοι εφαρμόζονται σε όλους, εκτός από κείνους που κατέχουν πολιτική ή οικονομική εξουσία». Και όπως επανειλημμένα έχουμε πει, η πολιτική μιας Χώρας ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία.

Αν οι πολίτες των τοπικών κοινωνιών δεν έχουν σκοπό να ξυπνήσουν, έχουμε πλέον περάσει στον κόσμο της ματαιότητας, αφού μάταια γίνονται όλα. Αν δεν αξιώσουν εδώ και τώρα απαντήσεις σε ανοιχτά μεγάλα προβλήματα του τόπου τους από τους υποψηφίους άρχοντες, τότε οι διαμαρτυρίες και οι ανησυχίες που εκφράζονται και για την άνοδο της δεξιάς στην Ευρώπη, τότε οι ευθύνες δε βαρύνουν μόνο τα οποιαδήποτε κόμματα αλλά και τους πολίτες που μέσω αυτών διαμορφώνονται κάθε φορά οι πολιτικές και στρατηγικές σε όλους τους τομείς.

Η Αριστερά, που τις αρέσει να καταδικάζει συνεχώς τις πολιτικές τής συντηρητικής παράταξης και να διαλαλεί μεγαλόπνοα και επαναστατικά κηρύγματα, δεν απαλλάσσεται από τις δικές της ευθύνες, που κατά την άποψή μας, έχει και τις μεγαλύτερες. Κι αυτή μέσα από τους Δήμους κοιτά να επιβιώσει κομματικά. Και όχι μόνο. Σε πολλές περιπτώσεις διασπά τους πολίτες, παρόλο που γνωρίζει ότι η ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων αποτελεί πλέον την πιο μεγάλη προϋπόθεση για την ανάδειξη άσπιλων Δημάρχων και Νομαρχών. Και όπως είπαμε κι άλλη φορά, δεν αποκλείουμε υποψηφίους που ανήκουν σε κάποιο κόμμα, αλλά εκ των πραγμάτων αποκλείονται οι συμφεροντολογικές συμπλεύσεις των κομμάτων στις Τ. Α.

Πάνω σ’ αυτό θα προσθέσουμε και μια άλλη παράμετρο, αρνητική κατά τη γνώμη μας, κι είναι αυτή που η εικόνα του Δήμου Αθήνας παρουσιάζει. Αν ο μεγαλύτερος Δήμος της Χώρας παρουσιάζει μια πολιτική (κομματική) «διασπορά» εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο στην επαρχία τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Μιλούμε για Αριστερά και για κοινωνική αλλαγή, αλλά η Αριστερά εξακολουθεί και ζει στη μοναξιά της και στην αειθαλή διάσπασή της παρόλο που οι συνθήκες δεν της το επιτρέπουν και πολύ περισσότερο εκλογικά την καθιστούν αναξιόπιστη.

Άντε, λοιπόν, να δεχτούμε έναν δήμαρχο αριστερό κοινής αποδοχής από τα κόμματα της Αριστεράς για το καλό του τόπου. Δηλαδή να τον υποστηρίξουν  μ ό ν ο  τα κόμματα και τίποτ’ άλλο. Δυστυχώς ούτε αυτό συμβαίνει. Κάθε κόμμα κατεβάζει το δικό του δήμαρχο! Παρά τις φιλότιμες προθέσεις των υποψηφίων(δεν απευθυνόμαστε σε πρόσωπα), όχι μόνο δεν πρόκειται να εκλεγούν, αλλά πολιτικά πλέον αδυνατίζουν ακόμα περισσότερο την ίδια την Αριστερά. Η …προώθηση ενός αριστερού υποψήφιου δημάρχου, σε κάποιες περιπτώσεις, για μας σημαίνει εκτοπισμός ή περισσότερο αδυνάτισμα του κόμματός του. Και η   ανικανότητα της Αριστεράς να κατεβάσει έναν δήμαρχο είναι δεδομένη όπως και απαράδεκτη. Μ’ αυτές τις προϋποθέσεις ή προδιαγραφές τί μπορεί να περιμένει κανείς; Σίγουρα όχι πρόοδο, λέμε εμείς.

Έτσι η Αριστερά και σ’ αυτή την περίπτωση αυτοπολεμείται, αφού ούτε δήμαρχος αριστερός πρόκειται να εκλεγεί αλλά ούτε και η ίδια μπορεί να παρουσιάσει βελτίωση για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις επόμενες εθνικές εκλογές. Λοιπόν, με τον άλφα ή βήτα τρόπο οι δημοτικές εκλογές, όπως αυτές παρουσιάζονται μέσα από τις ατέρμονες εκφάνσεις της, δεν είναι παρά ένα προπαρασκευαστικό στάδιο των επερχόμενων εθνικών εκλογών που εκείνο που εξασφαλίζεται είναι η επικράτηση πανευρωπαϊκά της Δεξιάς και εν μέρει της άκρας Δεξιάς .               

Τέλος σε ό,τι  αφορά το χώρο της Δεξιάς, δεν συντονίζονται αλλιώτικά από ότι στο χώρο της Αριστεράς και ιδιαίτερα του Πασόκ. Παρά την πικρή γεύση που απόκτησαν οι Έλληνες απ’ την κυβέρνηση του Πασόκ τίποτα  περισσότερο δεν μπορεί να εξασφαλίσει η Δεξιά εκτός από τη ρητορεία και τη μεγαλοστομία, φτάνει να έχουμε κατά νου το ευρωπαϊκό πακέτο πολιτικών ακόμα και για τους Δήμους, Νομάρχες και Κοινότητες. Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις, όπως   στο χώρο των ναρκωτικών που μαστίζουν την Ε.Ε. και βεβαίως τη Χώρα μας, ενώ θα έπρεπε κάθε πόλη και κωμόπολη να διαθέτει ένα κέντρο θεραπείας εξαρτημένων(ΚΕΘΕΑ) ο σημερινός Δήμαρχος Θεσσαλονίκης αρνείται κάτι τέτοιο.

Να γιατί υποστηρίζουμε την άποψη που λέει ότι η πολιτική μιας Χώρας ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία. Και για να καταστεί αυτό εφικτό μόνο οι δημότες μπορούν να το επιτύχουν. Δημότες που να μπορούν να προσεγγίσουν τα κατάλληλα πρόσωπα και να τα εκλέξουν.