Η  ΤΟΥΡΚΙΑ  ΑΡΜΕΝΙΖΕΙ  ΣΤΟ  ΠΟΥΘΕΝΑ    

Η Τουρκία  απατήθηκε που νόμιζε ότι τα γεγονότα της 11/9 στην Νέα Υόρκη και η επέμβαση στο Αφγανιστάν θα ενίσχυαν την θέση της. Οι  εξελίξεις την διέψευσαν οικτρά . Γιατί αντί της Τουρκίας αναβαθμίζονται στρατηγικά για  τη Δύση, η Ρωσσία και το Ιράν . Η πρόσφατη συμφωνία ΗΠΑ-Ρωσσίας ανοίγει μια νέα εποχή για την από κοινού συνεκμετάλλευση των πετρελαίων της Κασπίας. Αυτή εκφράσθηκε με την  συμμετοχή της Ρωσσίας στο ΝΑΤΟ, σαν ισότιμος εταίρος  της συμμαχίας. Οσον αφορά το Ιράν  τούτο βοήθησε ουσιαστικά  τη Δύση στις επιχειρήσεις κατά του Αφγανιστάν και άναψε το πράσινο φως για την διέλευση των αγωγών πετρελαίου της Κασπίας από το έδαφος του. Επομένως οι δύο νέοι «έρωτες» της Ουάσιγκτον  αυτοί καθεαυτοί  συνιστούν υποβάθμιση της ισλαμικής Τουρκίας, η οποία εκφράσθηκε και  με την απόρριψη εμπλοκής της τελευταίας στο Αφγανιστάν. 

            Η Τουρκία έχει πέσει σε βαθύτατο οικονομικό κώμα και σε απερίγραπτη  δημοσιονομική  κρίση.  Εχει καταντήσει «ζητιάνα» στο Δ Ν Τ .   Επομένως, η εισδοχή  της στην Ε. Ε είναι εκ των πραγμάτων αδύνατη.  Στο μεταξύ, η εισδοχή της Κύπρου στην Ε. Ε είναι δεδομένη και ανεξάρτητη  από την επίλυση του προβλήματος της  διχοτόμησης από τον Τουρκικό Αττίλα. Αντίθετα, το χάσμα που χωρίζει την Τουρκία και την Ε. Ε  διευρύνεται , εξ αιτίας της παραβιάσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της μη επιλύσεως  του Κυπριακού, της επιθετικότητος της Τουρκίας στο Αιγαίο, της στρατοκρατικής δομής του Τουρκικού κράτους, των παραβιάσεων των ελευθεριών των εθνοτήτων, του ισλαμικού κ. ο. κ . Και ενώ αυτά συμβαίνουν   τα γεράκια της Αγκυρας (Στρατηγοί, Ετζεβίτ, Ντενκτάς)  νοιώθουν  παγιδευμένοι μέσα στην παγίδα που έχουν   στήσει εδώ και 27 χρόνια στην Κύπρο, με την εισβολή και κατοχή του 38 % της Βόρειας Κύπρου. Τώρα  πανικόβλητοι, άλλοτε απειλούν, άλλοτε   παλινδρομούν και ελίσσονται-χωρίς όμως ποτέ να υποχωρούν έστω και ένα χιλιοστό-διότι τώρα πιά δεν έχουν να κάνουν με την Ελλάδα, αλλά με την Ε. Ε.  Αντί να διαπραγματευθούν μια δίκαιη και λογική λύση,   ζητούν αναγνώριση του  ψευδοκράτους Ντενκτάς, συμμετοχή 50/50 στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, εναλλαγή προέδρων και αντιπροέδρων , παραμονή των Τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο και δυνατότητα  για μελλοντική άλωση της ελεύθερης Κύπρου.

            Στην κρίσιμη αυτή φάση για το Κυπριακό, είναι ανάγκη να ασκήσουμε πίεση στον  ΥΠΕΞ κ. Γεώργιο Παπανδρέου, να μην  αναγνωρίσει  ντε-γιούρε τον Τουρκικό Αττίλα. Η λύση για  το Κυπριακό  είναι μία και αυτή  περνά μέσα από  τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, που  ποδοπατούσε μέχρι τώρα η Αγκυρα.

Κ. Χ. Κωνσταντινίδης

Υποστράτηγος ε. α

2001-11-24