|
|
|
Τελευταία ενημέρωση 24 Ιουν 2002 |
|
 |
|
|
Αν κάνετε "κλίκ" στα ονόματα τότε οδηγείστε στις προσωπικές ιστοσελίδες τους |
|
||
|
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ * Από τη Σύνοδο Κορυφής της Ε. Ε. στη Βαρκελώνη και η Αστυνομική βία…! * Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η Ευρώπη * Τα χαρακτηριστικά της Ευρώπης…! * Συγκροτημένες αντιπαραθέσεις…! * «Ο Ρήγας ζει στις μέρες μας…!» Κώστας Κωνσταντινίδης
|
ία ακόμη μελανιά στην κοινωνικοοικονομική πολιτική της Ε.Ε. και γενικότερα της «Παγκοσμιοποίησης». Ούτε λίγο, ούτε πολύ η αναισθησία των ευρωπαϊκών πολιτικών ηγεσιών έχει
πλέον ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Και όχι μόνο: Σιγά, σιγά οι διαδηλωτές, όπως αυτοί εμφανίστηκαν στη Βαρκελώνη, δυναμικοί και ανυποχώρητοι ενάντια στην ωμή επίθεση του κεφαλαίου, θα χαρακτηριστούν και τρομοκράτες. Άντε μετά να πείσεις τον ήδη τρομοκρατημένο κόσμο ότι δεν πρόκειται περί
αυτού ακόμα και όταν ανεβαίνει το ταμπεραμέντο των διαδηλωτών, που ως γνωστό δεν λείπουν ποτέ οι προβοκάτορες και οι προβοκάτσιες, οι εξτρεμιστές και οι φασίστες. Έτσι, όπως ο οικοδεσπότης, Μαρία Αθνάρ, συσχέτισε τις διαδηλώσεις, ότι δηλαδή…«πρέπει να αντιμετωπιστεί ο νεανικός
ριζοσπαστισμός των πόλεων, ο οποίος κάθε φορά και περισσότερο χρησιμοποιείται ως όργανο από τις τρομοκρατικές οργανώσεις για την επίτευξη των εγκληματικών στόχων τους»..!
μας γυρίζει στην Ισπανία του Φράνκο και αντίστοιχα μας παρουσιάζει την ωμή τάξη πραγμάτων, τάξη που στηρίζεται σε φασιστικές μεθοδεύσεις, ξένες από την Ευρώπη των λαών και όλων των εργαζομένων
. Κι ενώ ο Πλανήτης καπνίζει απ’ όλες τις μεριές και ο τόπος σείεται, αυτοί, οι…ρυθμιστές της ζωής μας, το βιολί τους βιολάκι. Η βία, από πλευράς των δυνάμεων καταστολής ενάντια στους
διαδηλωτές, πολλές φορές έχει ως αποτέλεσμα και τραυματισμούς όχι μόνο σε βάρος των διαδηλωτών αλλά και σε βάρος των αστυνομικών δυνάμεων και
τη διαιώνιση του μίσους. Η χρησιμοποίηση των δυνάμεων ενάντια σε κάθε διαδήλωση δείχνει περίτρανα τους πραγματικούς σκοπούς της χρησιμοποίησης αυτών των συνανθρώπων μας, οι οποίοι γι’ άλλους σκοπούς υποχρεούται να πληρώνει ο πολίτης και άλλους σκοπούς εξυπηρετούν. Έτσι καθίσταται ως μόνιμος «μπάτσος», αποκρουστικός, ανεπιθύμητος και μισητός για την κοινωνία που υπηρετεί και το μίσος επίσης καθίσταται διατηρητέο μεταξύ αστυνομικού και πολίτη. Εδώ
είναι το μέγα τραγελαφικό σφάλμα για τις μέρες μας, που ενώ ένα μεγάλο μέρος πολιτών θέλει να συμφιλιωθεί με τον παμπάλαιο «εχθρό» του, αυτό το δικαίωμα οι κυβερνήσεις το αφαιρούν και από τον έναν και από τον άλλο. Κι αν κάποια στιγμή φτάσουμε και στην ιδιωτικοποίηση της αστυνομίας τότε ο
κόσμος μας, μέσω των μονάδων καταστολών, θα μεταβληθεί σε τρόμο, δηλαδή σε πραγματικό ζώο. Κι αυτό φαίνεται σε κάθε διαδήλωση, και ιδιαίτερα στον προηγμένο κόσμο, που μέσα στα άλλα χάλια τους, χαλιναγωγούν ή χειραφετούν, αν θέλετε, τις αστυνομίες σε τυφλά όργανά τους. Αν θυμηθούμε τον 78ήμερο
βομβαρδισμό στη Γιουγκοσλαβία και την αλλαγή των αστυνομικών δυνάμεων (κυριολεκτική στασίαση, κατά την άποψή μας), θα δούμε τους απάνθρωπους και αντιδημοκρατικούς τρόπους χρησιμοποίησης, που πιο πάνω αναφέραμε. Κι αυτό καθίσταται και άδικο και κρίμα. Απ’ αυτή εδώ τη θέση, σε ότι αφορά τη δική μας ΕΛ.ΑΣ, επισημαίνουμε το εξής: Ο Ελληνικός Πολιτισμός και η Δημοκρατία παρέχουν κάθε δυνατότητα προσέγγισης και φιλίας ανάμεσα στον πολίτη και
στον υποτιθέμενο φύλακά του. Σε σχέση με άλλες εποχές, που ο αστυνόμος ήταν στο σύνολό του στεγνός εχθρός, τιμωρός και διώχτης του πολίτη, σήμερα, θέλουμε να πιστεύουμε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα. Όμως αυτό δε φτάνει. Ο αστυνομικός είναι παράλληλα και πολίτης. Δε ζει σε διαφορετική
κοινωνία, αλλά σ’ αυτήν που «παράγει» διαδηλωτές. Δεν δημιουργεί οικογενειακές συνθήκες, φίλους και κοινωνική υπόσταση με εξωγήινους αλλά με την αποσαθρωμένη κοινωνία την οποία κι αυτός καλείται να αλλάξει. Συνεπώς
αλλ΄αμε τη αποσαθρωμένη κοινωνία
η προσέγγισή του με τον πολίτη αποτελεί προϋπόθεση συνύπαρξης και φιλίας.
Όσο για τον υγιή πολίτη, που μέσα από κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες κ.ά διεκδικεί τα δικαιώματά του ειρηνικά, η αστυνομία έχει υποχρέωση να τον προστατεύσει. Ακόμα και όταν ο πολίτης σηκώνει τη φωνή του, όπως γίνεται σήμερα στην Ελλάδα, ο
αστυνόμος οφείλει να είναι υπομονετικός και ήπιος. Αν και σε μερικές περιπτώσεις τα καταφέρνει σε άλλες όμως τα ισοπεδώνει. Στις εξελίξεις που τρέχουν και πνίγουν την ανθρωπότητα οι αστυνομίες έχουν να παίξουν κι αυτές τους δικούς της ρόλους. Έχουν να αντιμετωπίσουν τους πραγματικούς τρομοκράτες, τους
παραγόμενους και κατευθυνόμενους από ξένα κέντρα, έχουν τους πόρνους, πονηρούς και αλήτες, τους εγκληματίες και τους δολοφόνους και ό,τι άχρηστο παράγουν οι «μοντέρνες» κοινωνίες, ανάμεσα και η δική μας. Δε λέμε να στρέψουν τα όπλα τους στις κυβερνήσεις, αλλά να μη τα στρέφουν και στους
πολίτες. Σήμερα οι πολίτες το μόνο που τους απόμενε να ελπίζουν είναι η αλληλεγγύη· θέλουν την αστυνομία στο πλευρό τους. Η κάθε διαδήλωση, όπως κι αυτή που είδαμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Μάρτη στη Βαρκελώνη, είναι διαδήλωση που περιέχει συμφέροντα όλων των πολιτών, συνεπώς και των αστυνομιών.
Ας τρίξουν κι αυτοί κάποτε τα δόντια τους στις πραγματικές εστίες του κακού κι ας μη συγκρούονται με τις στρατιές των διαδηλωτών. Με μιας ο κόσμος θα αλλάξει. Η ειρήνη, που μέσα από την «Παγκοσμιοποίηση» αμφισβητείται ποικιλοτρόπως, αφορά και αυτούς.
Ε.Ε. - Γερμανία – Μάρτιος 19 2002 Web: www.fasoulas.de * e-mail: vaios@fasoulas.de
| ||
|
|
|
Ρύθμιση οθόνης 800 Χ 600 pixels και μεγιστοποίηση παραθύρου για καλύτερη εμφάνιση. Νέα κείμενα και άρθρα καθημερινά
